De Ronde van Nuenen is berucht om zijn parkoers: klinkers en kinderkopjes bepalen het karakter van de wedstrijd. Voer voor crossers, en dat bleek.

De kopgroep van 3 ontstond al vroeg in de koers, met daarin de latere winnaar Edwin Raats en Robert van Erp. Na deze splitsing leek het peloton besloten te hebben niemand meer te laten rijden. Het tempo bleef hoog, en de vele uitlooppogingen liepen op niets uit. In de laatste ronde konden toch nog 3 renners uit het peloton ontsnappen, waardoor de meute mocht afspurten voor een 7e plek. Joost eindigde 13e, een uitslag om tevreden over te zijn.

Willy, Henry en Joost zijn richting Barneveld getrokken om eens lekker te koersen. Slechts 50 wedstrijdkilometers, maar vorig jaar was het een leuke ronde. Na aangekomen te zijn op de plek waar vorig jaar de finish was, was er geen renner of dranghek te zien. Dit jaar een nieuw parkoers, midden in het centrum van Barneveld: goed voor de horeca, niet goed voor de renners en het materiaal. Op een zeer smalle ronde van 950 meter, met 6 bochten, was het dringen geblazen voor de 65 renners die aan de start verschenen. Op de rechte stukken lagen de klinkers scheef, en elke bocht had wel een opstakel (zand, putdeksels, regengoten, etc). Renners die niet vooran mochten opstellen bij de start waren praktisch al gezien. De FCA heren mochten als een van de laatsten oprijden, en hebben dus ook nooit de kop gezien. Oh ja, toch wel, toen ze gedubbeld werden.

Na een snelle start zat het peloton direct op een lint, en brak het aan alle kanten. Henry moest er na een kwartier helaas al af, Willy en Joost, waren bezig renners in te halen die wel vooraan mochten starten maar de snelheid niet aankonden. Uiteindelijk belandde Joost in de derde groep, een groep voor Willy. Dit ding lang goed, totdat de energie op was. Na terug laten zakken tot de groep van Willy hebben beide renners de wedstrijd hierin uit gereden. Conclusie: conditie goed, wedstrijd slecht. Henry had zichzelf nog een straftraining opgelegd, aangezien hij zeer vroeg de wedstrijd al had moeten verlaten. Op de fiets naar huis, van Barneveld naar Zeeland!

Afgelopen dinsdag waren we aanwezig (deze keer als toeschouwers) bij de Ronde van Merum Herten vlakbij Roermond. Een klein rondje van nagenoeg 1 km waar veel bochten in zitten en stukjes vals plat. Vaak een zware ronde waar heel hard gereden wordt. Na een lange herstelperiode was dit dan ook een heftige wedstrijd om weer mee te beginnen. Toch deed Henry dat. Na zijn blessure heeft hij lange tijd niet kunnen fietsen, maar afgelopen dinsdag stond hij voor het eerst weer aan de start in Herten samen met zijn ploegmaat Willy.

Er werd hard gereden en al snel ontstond er een kopgroep van 9 man. Uit het peloton werd veel geprobeerd maar het duurde lang voordat er nog een groepje van 6 loskwam. Na nog wat ronden te hebben gereden zette de kopgroep het peloton op 1 ronde en smelten weer samen. Het peloton reed samen met de kopgroep terug naar het 2e groepje. Een moeilijke opgave voor de jury om dit nog uit elkaar te houden (maar daar waren ze zelf ook schuldig aan). Henry en Willy konden beiden goed mee in het peloton. Helaas moest Henry op ca. 10-12 ronden voor het einde lossen uit het peloton, maar kon een ronde later gewoon weer aansluiten. Hij heeft een knappe prestatie neergezet om op deze zware ronde zolang mee te rijden, en dat na een hele lange herstelperiode. Petje af! Willy eindigde netjes in het peloton.

Gister stond de Wielerronde van Uden op het programma. En ondanks dat het een van de laatste wedstrijden van het seizoen is, waren onze fca mannen nog dermate gemotiveerd dat ze met 7 mannen aan de start stonden. Maarten besloot een leidersprijs weg te geven. Helaas ging hij niet met FCA mee naar huis, maar toch heeft hij daarmee zijn Schildersbedrijf in ieder geval goed gepromoot.

Het was een zware ronde in Uden waar heel, maar dan ook heel hard werd gereden. Een ronde van ca. 1800 meter met veel te veel bochten. Er waren maar slechts enkele momenten dat het even stil viel, maar dat was nooit voor lang. En ondanks de motivatie van de fca mannen, leek het té hard te gaan of was de koek gewoon op, nu het einde van het seizoen naderde. Hoe dan ook, we hebben ons wél laten zien. En dat telt ook.

Al heel snel ontstonden er ontsnappingen, maar die werden telkens weer snel teniet gedaan. Joost zat ook even in een groepje van 6 mee, maar ook zij werden weer snel teruggepakt. Ongeveer halfweg koers onststond er een kopgroep van 3, die we niet meer terug gingen zien. Maarten probeerde ook nog het een en ander, maar ook hij werd weer teruggepakt door het peloton. Een paar ronden voor het eind ontsnapte er nog 4 mannen. Joost probeerde nog weg te komen, maar helaas wilde de benen niet zo graag als Joost zelf. Ook Ferry had het zwaar te verduren met benen die andere dingen wilde dan het koppie. Hans hield het ook voor gezien na een paar ronden. Maar als hij heel eerlijk is, is hij ook nog niet voldoende hersteld van zijn valpartij, om zulke zware rondjes te gaan rijden. Pierre had maar weer eens de pech om lek te rijden in de 3e ronde al. Dus ook hij moest het voor gezien houden. Willy reed mee voorin het peloton maar kwam er in de sprint ook niet echt meer uit. Henry reed de wedstrijd netjes uit en was tevreden over zijn sprint.

De jury was vandaag net zo toe aan de seizoensafsluiting als onze mannen, gezien de uitslag die zij neerzette. Pierre is ondanks zijn lekke band en afstap toch nog als 28e geklasseerd. En Ferry heeft met pijn en moeite de wedstrijd netjes tot een eind gebracht, eindigde vlak achter Maarten, en staat niet geklasseerd. Maar ach, het seizoen loopt toch op zijn eind……tijd om te rusten voor iedereen. Speciaal natuurlijk voor onze pechvogels van dit jaar; Henry en Hans. Zij zullen hun rust goed gebruiken en volgend jaar terugkomen om alle verloren tijd dubbel en dik in te halen.

Dinsdagavond was het de Ronde van Gemert, en natuurlijk konden we als ploeg niet achterblijven om daar met een mooi groepje aan de start te verschijnen. Willy, Maarten, Pierre, Twan en Ferry gingen samen de strijd aan met ruim 50 andere Amateurs A. Het kleine rondje (net 1 km groot) bestond alleen maar uit klinkers, en die lagen er niet overal even mooi bij.

Vanaf de eerste meters werd en knoerend hard gereden. Edwin Raats bleef maar springen en de ene na de andere ontsnapping ontstond. Telkens weer kwam de groep bij elkaar maar Raats liet er geen gras over groeien en sprong direct weer. Zelfs de sterkere mannen van het peloton konden hier niet tegenop. Het was dan ook snel duidelijk dat hij de wedstrijd zou gaan winnen. In de laatste paar ronden reden er nog enkele kleine groepjes weg, maar door alle ontsnappingen waar onze mannen al op mee hadden gesprongen lukte het niet meer om nogmaals mee te springen. Willy moest helaas vroegtijdig de staart van het peloton laten gaan en ook Maarten kreeg dermate kramp dat hij niet verder kon. Pierre sprintte naar een mooie 12e plaats en Ferry en Twan werden resp. 19e en 22e.

Aangezien er dit weekend vrij weing keus was in wedstrijden, besloot ik maar weer eens naar de BWF te gaan. Daar wordt altijd hard gereden, maar de benen voelen goed. Nog 1 koers, en dan lekker op vakantie.

Voor de start regende het nog, maar toen het startschot viel was het gelukkig weer opgeklaard. Wel stond er een harde wind, en in combinatie met het zware rondje zou het lastig worden. Lekker voorin blijven was het devies. Vanwege de wind brak het peloton inderdaad al snel. Een kopgroep van 9 man kwam vooruit te rijden, met mijzelf erbij. In de kopgroep werd er niet echt super samengewerkt. Er waren steeds een paar man die van achter bleven en zo min mogelijk op kop wilden komen. Zo’n 12 kilometer voor het einde demarreerde een renner uit de kopgroep, en ik sprong mee in zijn wiel. Meer geluk dan wijsheid, aangezien ik bijna geen enkele renner ken die bij de BWF koerst. En alle voorgaande demarrages werden teruggepakt. De onze gelukkig niet, de kopgroep viel stil en wij hadden gelijk een mooie voorsprong, die we wisten te behouden tot op de streep. Ik kwam als tweede door de laatste bocht, de andere renner stond een versnelling te zwaar en kwam maar moeilijk op gang. Helaas ik ook, waardoor ik het laatste stuk naar de finish niet meer goed op gang kwam om te winnen. Jammer, maar helaas. Tweede, toch mijn beste uitslag van het seizoen.