Rund ums Toennissen Center, Kleve (D)

Dit jaar ben ik voor de derde keer naar Kleve vertrokken voor een wedstrijd waarin Amateurs samen met Elites en een verdwaalde prof mogen starten. Een snel rondje van 2 kilometer met 4 bochten erin wat elk jaar garant staat voor topsnelheden.

Niet gehinderd door enige realiteitszin had ik eens zin om de boel op stelten te zetten. Maar bij opstellen voor de start bleek al dat die plannen weer in de ijskast konden (zoals elk jaar). Fabian Wegmann werd voorgesteld, samen met het opleidingsteam van Milram, nog enkele andere Duitse Continental teams, en een pak ander elite renners. Waarom trap ik er elk jaar toch weer in, afzien zonder een platte prijs te kunnen pakken? Zou het dan toch de sfeer zijn, met veel toeschouwers aan het parkoers (of eigenlijk in de Biergartens) en de Bratwurst-geur die je elke ronde weer opsnuift? Geen idee, maar toch is het leuk om deze koersjes te rijden. Jezelf testen, of gewoon de koers als brommertraining beschouwen, je kunt er altijd wel iets positiefs in zien.

De koers is verder simpel: er word hard gereden, totdat er een redelijke groep weg rijdt. Daarna mag niemand meer wegrijden, en is het voor de rest afsprinten voor de restjes. Ik geloof dat ik in de derde groep zat, waarin ik 4e werd in de spurt. Einduitslag onbekend, maar dat telde toch al niet. Wel het gevoel dat het met de vorm wel goed zit, en daar ging het eigenlijk ook wel om.

Ronde van Panningen

Vanavond was de ronde van Panningen het toneel van onze FCA renners. Ferry, Henry, Hans, Joost, Twan en Willy gingen allemaal van start in de gemengde Amateurs/Masters A wedstrijd. Een klein rondje waarvan ze er maar liefst 55 moesten rijden om zo de 75 km vol te maken. Hans zag het al niet zeer positief in omdat aanzetten nog steeds zorgt voor pijnscheuten in zijn middel. Ook Henry moest maar even afwachten want ook hij had vandaag last van zijn nek.

Meteen al reden er 2 renners weg uit het peloton en sloegen een gaatje van rond de 30 sec. Ferry zette een actie op poten om naar ze toe te rijden maar kreeg niemand mee. Enkele ronden reed hij tussen de kopgroep en het peloton. Hij pikte nog een premie mee en liet zich terugzakken omdat hij het niet ging redden. De koplopers hielden heel wat ronden stand, maar toen het peloton eenmaal aan het rijden ging werden ze snel teruggehaald. Ferry reed alert voorin wat resulteerde in een plekje in de nieuwe kopgroep van 4. Helaas hielden zij ook niet lang stand omdat het peloton inmiddels op volle toeren draaide. Opnieuw probeerden er renners weg te komen en hieruit onstond dan ook de definitieve kopgroep van 3. Joost kwam op het goede moment naar voren gereden en kon meteen aanpikken bij de volgende demmarage. En dat was een goede zet. Hij bemachtigde hiermee een plaatsje in de achtervolgende groep. Ook Henry en Willy waren vaak voorin te zien, maar helaas net niet op tijd voor de juiste slag. Bij de pelotonsprint zaten Henry en Ferry beiden heel mooi voorin. Willy vond het allemaal wel best en kwam verderop in het peloton over de streep. De sprint van de achtervolgende groep ging om de 4e plaats. Joost eindigde op een hele knappe verdiende 5e plaats. En hij was er tevreden mee. Hans heeft, zoals hij zelf al dacht, de wedstrijd voortijdig gestaakt. Het aanzetten en uit het zadel komen gaat nog niet super. De tijd moet de wonden nog even helen. Ook Twan had geen superdag en besloot de supporters bij te staan.

MTB Marathon Houffalize

Afgelopen zaterdag reden we richting de Ardennen voor de MTB Marathon in Houffalize. Ferry ging daar starten voor de 100 km marathon met 3300 hoogtemeters. Een hele uitdaging aangezien zijn mountainbike zaterdagochtend voor het eerst de schuur uitkwam. Het weer had ook niet meegezeten dus trainen zat er afgelopen week niet echt in. Het zou een zware klus worden maar hij ging vol goede moed van start. Zijn plan was rustig aan beginnen om zo toch de 100 km vol te kunnen maken. Doel: finishen bij de eerste 50. Dat moest toch wel gaan lukken.

Het parcours was werkelijk een grote modderpoel. Al bij de doorkomst van 10 km kon je sommige gezichten niet meer zien. Ik stond ongeveer om de 10 km langs de route om Ferry op de hoogte te houden en eventueel te voorzien van eten en/of drinken, maar volgens mij had hij het al druk genoeg met fietsen. De eerste helft van de koers gingen zeer goed voor zijn gevoel. Hij reed steeds rond de 20-22e plaats. Bij de pauzes vulde hij zijn bidon en ging dan snel weer verder. Bij de laatste pauze (op 87 km) stond ik hem op te wachten. Het deelnemersveld lag helemaal aan diggelen.Vanaf dat punt raakte de diesel langzaam op bij Ferry. Met nog 13 km te gaan (tevens het zwaarste stuk van de koers) wilde hij perse doorrijden. De benen waren op, de energie was op, maar hij zou hem uitrijden. En dat deed hij ook. Hij kwam binnen na 6 uur en 10 minuten op de fiets te hebben gezeten en eindigde op een knappe 21e plaats (van de 442). Een resultaat waar hij heel erg tevreden mee was.

Omloop van de Heidehof

Willy en Henry zijn vol goede moed afgereist naar Someren-Heide om de meer dan honderd kilometer lange wedstrijd te rijden. Eenmaal daar gearriveerd zagen we enkele FCA leden, die voor ons waren gestart, enkele leuke prijzen wegkapen. Voor ons een goede stimulans om voor hetzelfde te gaan.
Met ruim zestig renners aan de start konden we onze borst nat maken. Ze vlogen als gekken vanuit de start weg. Willy en Henry er maar achteraan knallen. Nadat enkele ronden waren voorbij gevlogen, konden de twee FCA coureurs zich voorbereiden op de slag die onherroepelijk zou gaan vallen. Het tempo wilde maar niet zakken. Beide renners wachten “rustig” in voorste gelederen de slag af en in de vijfde ronde was het zover. Henry kon net aanhaken bij de kopgroep. Willy kwam in de tweede groep terecht. Hij had zich net daarvoor in het rood gejaagd, waardoor het aanhaken bij de kopgroep net iets teveel werd.
Met een uiteengeslagen veld moesten er nog ruim zeventig kilometers worden voldaan. Willy won makkelijk de spurt van de tweede groep. Henry mocht even dromen van een podiumplaats. Twee man vooruit en dus een spurt voor de derde plaats………..
Op weg naar huis bleek Willy een enveloppe met een achtiende plaats in de hand te hebben en Henry een enveloppe met een achtste plaats.  Conclusie:  beide renners mogen met dit resultaat thuis komen
Bij de Masters stonden Bart, Hans, Peter en Twan aan de start. Hans reed, na een lange herstelperiode van zijn val tijdens Omloop der Peel, vandaag weer zijn eerste wedstrijd. Ondanks dat zijn supporters er een hard hoofd in hadden (omdat hij nog niet 100% genezen is) was hij zelf vastbesloten om te gaan starten. Hij koos ervoor om met de 50+ mee te rijden. Hier reed een kopgroep van 9 weg. Hans won de sprint van het peloton en eindigde hiermee op een mooie 10e plaats waar hij zeer tevreden mee was. Bart, Peter en Twan reden mee bij de 40+. Twan eindigde eveneens op een knappe 10e plaats. Bart en Peter eindigde resp. op een 17e en 20e plaats. Een mooie prestatie.

Ronde van Nuenen

De Ronde van Nuenen is berucht om zijn parkoers: klinkers en kinderkopjes bepalen het karakter van de wedstrijd. Voer voor crossers, en dat bleek.

De kopgroep van 3 ontstond al vroeg in de koers, met daarin de latere winnaar Edwin Raats en Robert van Erp. Na deze splitsing leek het peloton besloten te hebben niemand meer te laten rijden. Het tempo bleef hoog, en de vele uitlooppogingen liepen op niets uit. In de laatste ronde konden toch nog 3 renners uit het peloton ontsnappen, waardoor de meute mocht afspurten voor een 7e plek. Joost eindigde 13e, een uitslag om tevreden over te zijn.

Nationaal Militair Kampioenschap Wielrennen

Aangezien ik per september geen militair meer ben, had ik het NMK Wielrennen aangestipt in mijn agenda om nog een keer te vlammen en zo een mooi afscheid te hebben van Defensie. Deze wedstrijd is sinds jaren op de Vlasakkers in Amersfoort, een Landmacht kazerne met groot oefenterrein voor tanks, wat een rondje opleverd van iets meer dan 5 kilometer waarvan geen meter vlak.

Al rijdende naar Amersfoort dreigde het te regenen. En ja hoor, de regen viel een uur voor de start. Het stopte wel weer voor de start, maar het parkoers was nat geworden. En de troep die de tanks achterlaten (rubber, olie), maakte het parkoers glad. Dat was te merken in het begin van de koers: glibberen en glijden in de snelle bochten. Gelukkig voor iedereen droogde het asfalt, en kon er serieus gereden gaan worden.

Met nog 7 ronden te gaan werd het bal serieus geopend door een renner uit de militaire selectie. Ik kon daar heen rijden, en samen gingen we op avontuur. Na een halve ronde sloot er nog een renner van de selectie aan, en anderhalve ronde later weer een renner uit de selectie. Met 4 man (3 tegen 1) konden we vooruit blijven, en stond de finale te wachten. De selectierenners durfden geen van allen vol te demarreren, waardoor het bij schijn-aanvallen bleef. Dat werd dus sprinten. De 2 renners die later waren aangesloten hadden in die achtervolging zo veel energie verspilt dat zij eigenlijk al gezien waren. Na de laatste bocht dus maar vol aangezet, en even leek het er op dat ik als eerste over de lijn zou gaan, en met het rood-wit-blauw afscheid zou nemen van Defensie. Helaas, de renner die de aanstichter was van de kopgroep kwam hard over mij heen, en drukte zijn wiel als eerste over de meet. Er restte ‘slechts’ een tweede plek, waar ik zeer tevreden mee ben.

Ronde van Barneveld

Willy, Henry en Joost zijn richting Barneveld getrokken om eens lekker te koersen. Slechts 50 wedstrijdkilometers, maar vorig jaar was het een leuke ronde. Na aangekomen te zijn op de plek waar vorig jaar de finish was, was er geen renner of dranghek te zien. Dit jaar een nieuw parkoers, midden in het centrum van Barneveld: goed voor de horeca, niet goed voor de renners en het materiaal. Op een zeer smalle ronde van 950 meter, met 6 bochten, was het dringen geblazen voor de 65 renners die aan de start verschenen. Op de rechte stukken lagen de klinkers scheef, en elke bocht had wel een opstakel (zand, putdeksels, regengoten, etc). Renners die niet vooran mochten opstellen bij de start waren praktisch al gezien. De FCA heren mochten als een van de laatsten oprijden, en hebben dus ook nooit de kop gezien. Oh ja, toch wel, toen ze gedubbeld werden.

Na een snelle start zat het peloton direct op een lint, en brak het aan alle kanten. Henry moest er na een kwartier helaas al af, Willy en Joost, waren bezig renners in te halen die wel vooraan mochten starten maar de snelheid niet aankonden. Uiteindelijk belandde Joost in de derde groep, een groep voor Willy. Dit ding lang goed, totdat de energie op was. Na terug laten zakken tot de groep van Willy hebben beide renners de wedstrijd hierin uit gereden. Conclusie: conditie goed, wedstrijd slecht. Henry had zichzelf nog een straftraining opgelegd, aangezien hij zeer vroeg de wedstrijd al had moeten verlaten. Op de fiets naar huis, van Barneveld naar Zeeland!

Snelle ronde in Merum Herten

Afgelopen dinsdag waren we aanwezig (deze keer als toeschouwers) bij de Ronde van Merum Herten vlakbij Roermond. Een klein rondje van nagenoeg 1 km waar veel bochten in zitten en stukjes vals plat. Vaak een zware ronde waar heel hard gereden wordt. Na een lange herstelperiode was dit dan ook een heftige wedstrijd om weer mee te beginnen. Toch deed Henry dat. Na zijn blessure heeft hij lange tijd niet kunnen fietsen, maar afgelopen dinsdag stond hij voor het eerst weer aan de start in Herten samen met zijn ploegmaat Willy.

Er werd hard gereden en al snel ontstond er een kopgroep van 9 man. Uit het peloton werd veel geprobeerd maar het duurde lang voordat er nog een groepje van 6 loskwam. Na nog wat ronden te hebben gereden zette de kopgroep het peloton op 1 ronde en smelten weer samen. Het peloton reed samen met de kopgroep terug naar het 2e groepje. Een moeilijke opgave voor de jury om dit nog uit elkaar te houden (maar daar waren ze zelf ook schuldig aan). Henry en Willy konden beiden goed mee in het peloton. Helaas moest Henry op ca. 10-12 ronden voor het einde lossen uit het peloton, maar kon een ronde later gewoon weer aansluiten. Hij heeft een knappe prestatie neergezet om op deze zware ronde zolang mee te rijden, en dat na een hele lange herstelperiode. Petje af! Willy eindigde netjes in het peloton.

Slopende Ronde van Uden

Gister stond de Wielerronde van Uden op het programma. En ondanks dat het een van de laatste wedstrijden van het seizoen is, waren onze fca mannen nog dermate gemotiveerd dat ze met 7 mannen aan de start stonden. Maarten besloot een leidersprijs weg te geven. Helaas ging hij niet met FCA mee naar huis, maar toch heeft hij daarmee zijn Schildersbedrijf in ieder geval goed gepromoot.

Het was een zware ronde in Uden waar heel, maar dan ook heel hard werd gereden. Een ronde van ca. 1800 meter met veel te veel bochten. Er waren maar slechts enkele momenten dat het even stil viel, maar dat was nooit voor lang. En ondanks de motivatie van de fca mannen, leek het té hard te gaan of was de koek gewoon op, nu het einde van het seizoen naderde. Hoe dan ook, we hebben ons wél laten zien. En dat telt ook.

Al heel snel ontstonden er ontsnappingen, maar die werden telkens weer snel teniet gedaan. Joost zat ook even in een groepje van 6 mee, maar ook zij werden weer snel teruggepakt. Ongeveer halfweg koers onststond er een kopgroep van 3, die we niet meer terug gingen zien. Maarten probeerde ook nog het een en ander, maar ook hij werd weer teruggepakt door het peloton. Een paar ronden voor het eind ontsnapte er nog 4 mannen. Joost probeerde nog weg te komen, maar helaas wilde de benen niet zo graag als Joost zelf. Ook Ferry had het zwaar te verduren met benen die andere dingen wilde dan het koppie. Hans hield het ook voor gezien na een paar ronden. Maar als hij heel eerlijk is, is hij ook nog niet voldoende hersteld van zijn valpartij, om zulke zware rondjes te gaan rijden. Pierre had maar weer eens de pech om lek te rijden in de 3e ronde al. Dus ook hij moest het voor gezien houden. Willy reed mee voorin het peloton maar kwam er in de sprint ook niet echt meer uit. Henry reed de wedstrijd netjes uit en was tevreden over zijn sprint.

De jury was vandaag net zo toe aan de seizoensafsluiting als onze mannen, gezien de uitslag die zij neerzette. Pierre is ondanks zijn lekke band en afstap toch nog als 28e geklasseerd. En Ferry heeft met pijn en moeite de wedstrijd netjes tot een eind gebracht, eindigde vlak achter Maarten, en staat niet geklasseerd. Maar ach, het seizoen loopt toch op zijn eind……tijd om te rusten voor iedereen. Speciaal natuurlijk voor onze pechvogels van dit jaar; Henry en Hans. Zij zullen hun rust goed gebruiken en volgend jaar terugkomen om alle verloren tijd dubbel en dik in te halen.