Webu Cross Venlo

Willy en Dik aan de start bij de cross in Venlo aan de Schaapsdijk. Een zwaar parcours, meer voor mountainbiken. Een paar lastige en listige afdalingen en steile klimmetjes waar een paar keer zeker gelopen moest worden. En een vals plat oplopend stuk asfalt, waar ook de start plaats vond.

Dik had een erg goede start en ging als 6e het veld in. Het was zwaar en zaak om in een ritme te komen en op de technische passages geen fouten te maken.

Dik reed naar een 16e plek, Willy eindigde als 23e.

GP Destil Oisterwijk

Dik en Willy stonden aan de start bij de Internationale GP Destil in Oisterwijk bij de Masters 40+. Voor Willy de tweede cross, voor Dik de seizoen opener van het veldritseizoen.

Mooi en droog weer. Dus ook een parcours zonder veel modder. Een mooi technisch parcours, uitgetekend in Streekpark Klein Oisterwijk. Een omloop van 2.900 meter, voornamelijk bochtig over weilanden, een zandstrook, een schuine kant, een trappenpartij en een balkenpassage.

Willy en Dik moesten redelijk achteraan het startveld aansluiten. De start verliep goed, een ritme zoeken.

Na de eerste veldrit deelde Willy op de app zijn korte maar krachtige analyse: “Bijna een uur met een hr van boven de 170 bpm ronddolen tussen strand en bos. Prachtig! Al met al een leuke wedstrijd!

Deze keer tekenen we van Willy op: “Was weer spelen met de tong tussen de spaken en een hartslag ver boven het omslagpunt.” Dat dekte de lading wel.

Dik finishte daarmee als 37e, Willy als 58e.

Bart Brentjens Challenge/NK mountainbike Marathon

Deze keer een stukje vanuit de ik-vorm, geschreven door Sander:
Twee weken geleden begon het serieus te kriebelen: mijn broer had een nieuwe fiets gekocht, om mij heen hadden ook al steeds meer jongens een Trek Supercaliber gekocht, dus ik kon het niet laten. Ik kreeg Wim (van Hans Lemmens Tweewielers) in mijn kappersstoel en toen was ik helemaal verkocht. Een schitterend exemplaar had hij staan en ook nog eens in mijn maat! Strik eromheen en meenemen!!
Vanaf toen was de moraal aan voor de Bart Brentjens Challenge/NK mountainbike Marathon in Zuid-Limburg! In de week voorafgaand al een proefritje gemaakt in de bossen van Groesbeek en wat is dit een topfiets, dit beloofde wat te worden!
10 oktober, 5.45 wekker, 6.30 in de auto en rijden in de mist naar Limburg, heel de familie mee voor morele bijstand en de verzorging!
Daar aangekomen, nummertje ophalen en infietsen, zelfs nog even met de grote man van dit evenement, de jarige Bart Brentjens himself!
Ik startte bij de 30+ categorie en die mochten meteen aansluiten achter de elite/beloften dus mooi vooraan. Pang, en weg waren we! Meteen hartslag sky high, eerste 5 km is grotendeels verhard wat de boel al aardig uit elkaar trekt. Mooi mee kunnen springen en in de eerste grote groep de boomgaard in, benen voelden goed.
Al vrij snel stonden verschillende renners langs de kant met lek, ik had bewust de bandjes niet te zacht na een tip van de heer Van Loon en dit bleek een goede zet. Ook goed op de stenen letten die los waren komen te liggen door de regenval eerder in het jaar, volgens mij heb ik alle stenen gezien die op het parcours lagen.
Na 20km eerste verzorging, bidonnetje aannemen en door, mooi groepje gevonden wat lekker door reed. Na 30km keek ik eens even op de teller en daar stond 30 km p/u. Vanaf dan komen de zwaardere klimmetjes en zakt het gemiddelde wel weer.
Na een km of 45 was het parcours veranderd ten opzichte van andere jaren, we bogen af richting de Cauberg, daar ligt een MTB parcours waar we overheen moesten, dit maakte het parcours technischer dan anders. Ook wat meer korte klimmetjes dan anders bij Geulhem maakte het lekker slopend.
Al bij km 50 kreeg ik wat lichte kramp klachten met klimmen, waarschijnlijk omdat ik nog te weinig op de mountainbike had gezeten de laatste tijd. Die kramp werd steeds wat meer maar op de lopende stukken kon ik nog wel aardig doortrappen met een mooi groepje. Het was nog flink afzien naar de streep, maar wat is dat heerlijk en geeft dat een goed gevoel, dus weer, net als een voorgaande editie met tranen over de finish, wat kun je trots zijn op jezelf, en wat ben je de pijn dan snel vergeten!!
Bedankt Wim voor de superfijne fiets! Wat een genot, hier ga ik nog heel veel plezier van hebben!!
Uiteindelijk de race gefinisht in 4.38 uur, op plek 19 van de 45 starters bij de 30+, en algemeen 136e van de 300 starters, met een gemiddelde van 23.0 km/u over 105.7 km.

Tijdrit Almere

Vorig jaar april zou de tijdrit van Almere plaatsvinden. Wegens corona werd dat een paar keer uitgesteld, en op zaterdag 9 oktober kon het evenement eindelijk doorgaan. Joost had zich vorig jaar ingeschreven. Na de koppeltjdrit in Bemmel waren er eerst twijfels of de benen en de conditie nog wel voldoende waren. Maar Joost besloot dat het toch een mooie uitdaging was om hiermee het korte wielerjaar af te sluiten.

Het was een mooie herfstdag om op het terras een lekker herfstbokje te drinken. Door de oostenwind zou het fietsen iets minder “lekker” worden. 3 ronden van 14 kilometer, waarbij de eerste 6 kilometers van elke ronde wind tegen op de dijk waren. Tactiek was gedoseerd starten, aangezien Joost nog niet zo’n lange individuele tijd gereden had.
Op het eerste stuk wind tegen was de snelheid 38 km/u. Niet echt indrukwekkend, maar harder rijden zou te geforceerd worden. Ronde 2, zelfde stuk: 37 km/u. 3e ronde zelfde stuk: 36 km/u. Dat zag er niet best uit, maar beter ging gewoon niet. Wel kon Joost tot aan de meet doorrijden, en wind mee kon het tempo steeds weer omhoog getrokken worden. Dus goed gedoseerd, alleen veel te weinig pk’s onder de motorkap. Toch blij dat hij gestart is, maar ook erg blij dat het voorbij was. Op naar de winter.

Koppeltijdrit Bemmel

Zondag 3 oktober stond de koppeltijdrit in Bemmel op het programma. Een tijdrit van 19km over de dijk van Lent naar Angeren. Draaien en keren. Het beloofde een winderige en vooral natte dag te worden. Uiteindelijk viel het reuze mee met de wind maar nat was het zeker! Van de 40 ingeschreven teams, startten er uiteindelijk maar 18. Dik en Joost startten om 09:30 en Tijn en Hugo startten 10 minuten later.

 

Voor Tijn en Hugo was het doel om sneller te zijn dan in 2020. Door de natte omstandigheden hadden ze er een hard hoofd in. Na de kopstart van Hugo die de gang er goed in trok nam Tijn over en zette een stevig tempo door. De gladde bochten waren verraderlijk. Hugo reed voor het eerst op een tijdritfiets dus we waren beide wat voorzichtig. Het resultaat mocht er wezen. Na 26:50 minuten kwamen ze over de finish. Bijna een minuut sneller dan in 2020! Zeer tevreden en dat belooft wat voor volgend jaar!

 

Voor Joost en Dik inmiddels al bijna een traditie om de koppeltijdrit samen te rijden. Voor het eerst echter in zulke natte omstandigheden. Bij de warming-up de laatste details van het plan van aanpak doorspreken. De wind viel erg mee. Meteen in een goed ritme. Ondanks de toenemende vermoeidheid, lukte het om een vlakke tijdrit te rijden én aan de streep helemaal kapot te zitten. Dat was het doel. Onderweg verkeek Joost zich op een glibberige bocht, maar kon een val net voorkomen. Als conclusie dat alles was gegeven en dus tevreden. Dat was goed voor een tijd van 26:55 minuten.

 

Tijn en Hugo eindigde daarmee vierde, Dik en Joost vijfde.

 

Foto’s: Jan Willemsen (via Facebook)