Omloop van de Maasduinen

Na een aantal jaar van de NWB kalender geweest te zijn, stond de Omloop van de Maasduinen weer ingepland. Start ditmaal niet in Siebengewald, maar in Nieuw-Bergen. Een zeer goed georganiseerde koers, met dit jaar niet super veel renners aan de start. Een stuk of 50 bij de Masters en circa 65 bij de Amateurs. Het beloofd zwaar te worden door de afstand en het warme weer.

Om 10 uur stonden 3 masters van FCA aan de start, klaar voor hun 93 kilometer. Willy, Geert-Jan en Peter. Met onder de bomen nog natte wegen van de regen op zaterdag, werd al vlot vertrokken mede door de aflatende wind. Er werden veel pogingen gedaan om weg te komen, maar zij werden allemaal in de kiem gesmoord. Dit leidde er toe dat de vaart er goed in bleef zitten. Na 4 grote ronden van 16 km reed 1 man weg. Er werd voornamelijk afgewacht en gekeken woe hem terug wilde halen. De vermoeidheid kwam inmiddels toch in de benen waardoor er een valpartij ontstond midden in het peloton. Willy en Geert-Jan zaten er voor en hadden er gelukkig geen last van. Peter zat er net achter en kon samen met een andere renner de aansluiting ook weer maken.

Op de laatste 4 plaatselijke ronden werd ook de man op kop weer ingerekend. Een compleet peloton maakte zich op voor een massasprint. Het was wikken en wegen met in de laatste 300 meter een scherpe bocht en vals plat. Willy kwam er fantastisch doorheen, en wist zich naar een mooie 2e plek te fietsen. Ook Geert-Jan en Peter waren niet ver uit de buurt, en werden 11e en 12e. Al met al een schitterende omloop met een mooi gemiddelde van 41,3 km gereden.

Toen was het de beurt aan Roel, Henry en Joost voor hun 125 km koers in de Maasduinen. Ook hier werd er lekker doorgereden. In de tweede grote ronde ontstond er al een ontsnapping met enkele hardrijders. Joost zag het gebeuren en kon zijn karretje mooi aanhaken. Echer, hij voelde al, met nog 100 km te gaan, dat een hele opgave zou worden dit tot een goed einde te brengen. De dood of de gladiolen dus. Er werd in het begin hard gereden in de kopgroep van 9. De voorsprong nam toe tot een minuut. Toen kwam de klad er in. Te veel renners die verzaakten, wat tot een rommeltje leidde in de kopgroep. Joost kon steeds goed mee rijden, maar voelde aan de benen dat het helaas een aflopende zaak was voor hem. In de een na laatste grote ronde was de pijp dan ook echt helemaal leeg, en moest hij helaas lossen. Eenmaal terug in het peloton gekomen bleek dat de inspanning in de kopgroep dusdanig veel had gekost, dat de koers uitrijden ook niet ging lukken.

Roel en Henry hadden door de aanwezigheid van Joost een rustige aanloop. Wel scherp blijven, want de plaatselijke ronden waren verradelijk lastig. Het brak dan ook in meerdere groepen. Roel kon uiteindelijk rond de 20e plek uitrijden, Henry iets daarachter rond de 25e plek.

Leave a Reply