Op zondag 26 juni stond voor mij de Kermisronde van Raamsdonksveer op het programma. Het doel was om weer eens top 10 te rijden in een KNWU koers. Terwijl het op buienradar droog leek te worden bleek het toch te gaan regenen bij de start. Het was een glad rondje met wat rode klinkers met wat rechte stukken er in. Ik besloot om direct na de start er vol in te vliegen omdat ik dacht dat het achteraan lastig werd met alle gladde bochten. Dit bleek toch een juiste beslissing. De deur stond achteraan open. 2 man reden voorop en ik zat in het groepje daarachter. De 2 werden na lang en hard achtervolgen halfkoers teruggepakt en direct reden er weer 5 man weg. Op dat moment kon ik echt niet mee en bleef in het groepje van inmiddels nog maar 10 man zitten. In de eindsprint werd ik 2e van mijn groep waardoor ik een 7e plaats haalde. Tevreden met een top 10 plaats reed ik in het zonnetje naar huis.

Op de baan in Venlo was de derde wedstrijd om de dekkerscup. Peter was ook nu weer present. Er werd vertrokken in twee groepen 30 en 40 plus eerst en even later de 50 en 60 plus. Peter probeerde een andere tactiek en ging meteen volle bak na de start om het gat met de eerste groep te dichten om zo enkele te verrassen. Na een ronde sloot Peter aan bij de eerste groep, echter bijna alle 50 plusser sloten daarna ook aan, tacktiek deels mislukt dus. Na 50 km. koers samen met de 30 en 40 plus kon de 50 plus afsprinten. Peter moest dezelfde drie als vorige keer voor laten gaan en werd weer vierde. Balen, dus weer net geen podium, Volgende keer maar een andere tacktiek toepassen.

Voor de eerste keer in hun wielerbestaan trokken Sander en Antoine naar de mooie Achterhoek om daar in Varsseveld te koersen. 45 keer een ronde van 1.4 km door het centrum van dit mooie dorp. Ze stonden aan de start met nog 45 andere. Op de startlijst stonden er 75 maar door de vele regen overdag waren er toch veel die het voor gezien hielden. Het ging er meteen aardig op waardoor de deur aan de achterkant aardig open stond. Hierdoor en door de schrik voor het natte parcours was Antoine snel klaar. Sander kon zich mooi handhaven in het peloton wat steeds kleiner werd en wat uiteindelijk op de finish nog maar 23 man bedroeg. Hij was flink aan het afzien waardoor een sprint er niet meer in zat en de wedstrijd besloot op een 21e plek. We hebben weer genoten, leuke wedstrijd!

 « prev      1   2   3   4      next »  
(33 Photos)

Een felle strijd onder een stralend zonnetje op het 3400 meter lange parkoers van Handel. Meteen al in de eerste doorkomst reden Nick en Pepijn 25 seconden voor het peloton. Maar helaas voor hen, werd dit toch niet toegestaan. Pepijn kon dit helaas niet volhouden, en iets besloot Nick dat het zo geen zin had. Meteen weer een demarrage van Ferry, Kristian Michiels en Dennis Vugts. Deze mannen moesten keihard werken want steeds probeerde het peloton ze terug te halen. Gestaag steeg de voorsprong elke ronde een paar seconden. Twee ronden voor het eind reed Ferry lek. De 2 overgebleven renners konden nog wegblijven. Het peloton mocht afspurten, en toen de stofwolken optrokken was Henry 6e, Dik 9e, Joost 16e en Nick 19e. Sander had niet 1 maar 2 lekke banden in de koers. Dus dat was helaas einde koers zonder uitslag.

Bij de masters stonden Willy en Peter aan de start. Dit keer geen dreiging van onweer, maar een zonnig en warm avondje. In de tweede ronde de eerste vluchters, vijf man reden weg. Ze kregen wat voorsprong maar twee ronden later ging men op jacht. Het tempo lag behoorlijk hoog en er vielen verschillende gaten. Dit kostte Willy de aansluiting met het peloton. Peter kon met nog twee renners na twee ronden weer aansluiten.

Demarrages over en weer, het werd een felle strijd. Raats lukte het om alleen weg te rijden en weg te blijven. In het peloton was het nog steeds een harde strijd om wat voorsprong te nemen, echter iedereen werd terug gepakt. In de laatste ronde het bekende inhouden en afwachten, twee man profiteerde hier van en finishte nog net voor het peloton. Zo sprintte Peter nog naar een negende plaats. Willy reed de koers nog wel uit en kwam op plek vierentwintig binnen.

Een dag met buitjes en plens-buien, maar eenmaal in Tungelroy voor het NWB criterium viel het weer eigenlijk wel mee.  Wel nat en regenachtig, maar het leek ‘te doen’. Het rondje was top. Gezellig, goed te rijden, mooi asfalt. Het aantal renners dat op een zaterdagmiddag wil koersen viel nogal tegen. Zonde. Antoine had er zin in en demarreerde halverwege de eerste ronde. Twee man kreeg hij mee en die 3 namen de eerste 4 ronden voor hun rekening. Toen sloot het peloton aan. Een halve ronde later weer demarreren en weer met 3 weg. Na zo’n 3 ronden sloten 4 man aan en leken we klaar om met 7 man de voorsprong uit te bouwen. De 7 draaiden echter niet goed (te veel gaten en te veel ‘gesnok’). Drie man waren t slachtoffer van zo’n snok, waaronder Antoine. Beginnersfout.  De vier vooruit waren Raats, Lots, Steuten en La Grande. Die laatste viel later ook terug. De drie liepen uit richting een minuut, toen de voorsprong begon te slinken. Met nog 16 ronden van 1200 meter op het bord tijd om toch nog eens aan de boom te schudden. Met z’n 2-en begon Antoine aan de achtervolging richting koplopers. Het gat ging van 40 seconden naar 15, toen er nog 3 man aansloten en met 5 sloten we aan bij de koplopers: 8 man vooruit met nog 4 ronden op de borden en een plens-bui die de finale inluidde. Met nog 2 km voor de boeg een keer ‘half-demareren’ om te kijken of er reactie was. Iedereen op het wiel. Dan alles in één demarrage in de laatste ronde. Op 600m viel t stil en Antoine demarreerde voor een ‘alles-of-niets’. Helaas, één man reageerde en bracht iedereen met zich mee. Als 4e door de laatste bocht en als 4e over de finish.

 « prev      1   2   3   4   5   6      next »  
(55 Photos)

Dik stond aan de start van de Ronde van Elden. Altijd een gezellige sfeer, mooi rondje en bovendien traint hij hier vaak aangezien Elden op zijn woon-werkverkeer route ligt. Meteen vanaf de start een hoog tempo en in verschillende demarrages reden renners weg, tot uiteindelijk een groep van totaal zo’n twintig renners een kloof sloegen. Dat mocht het peloton niet laten gebeuren, maar het duurde enkele rondes voordat de kloof weer gedicht was. Altijd opletten bij zo’n hergroepering, en ook deze keer reden de sterkere renners opnieuw weg. Dik keek, net als te veel andere renners, tot een andere renner het gat dichtreed en zo sloegen 6 renners een gaatje. Het peloton bleef lang op zo’n twintig seconden hangen, maar uiteindelijk was de vogel gevlogen. Erik Dekker reed nog uit de kopgroep weg en kwam solo aan. Dik spurtte naar een 4e plaats in de peloton spurt, dus een 10e plek was zijn deel.

In het kader van de Limburg Cycling Chrono Trofee, stond Joost afgelopen dinsdagavond traditioneel aan de start in Arcen. 25 km tijdrijden, wie het hardst rijd die wint. De laatste individuele tijdrit viel wat tegen. Echter, de zaterdag voor Arcen had Joost een goed gevoel over gehouden aan de ploegentijdrit in Gilze. Dus, hopelijk de stenen uit de straat rijden in Arcen.

De start ging redelijk. Na het eerste stuk vals plat proberen ritme te zoeken. Dat viel niet helemaal mee. Maar uiteindelijk begonnen de benen te draaien Een tandje te klein naar zijn zin, maar het draaide in ieder geval soepel. Na het keerpunt leek de wind wat gunstiger te staan. De snelheid bleef redelijk op pijl. Echter, de laatste 3 kilometer werden zwoegend afgelegd. Het gevoel was redelijk geweest, niet super. Aangezien de uitslag vrij laat bekend zou worden, lekker naar huist toe. Later bleek het alsnog goed genoeg voor een 3e plek van 17 gestarte amateurs. Verschil naar de nummer 2 was 11 seconden. Tevreden dus, maar het moet nog harder voor het NK Tijdrijden te Bemmel in September. Want het verschil naar de nummer 1 is nog steeds 1 minuut en 14 seconden.

Met gunstiger weer voorspeld voor zaterdag in Vlaanderen dan voor zondag in Eibergen, Henry & Andrew besloten om de bijna 2 uur durende rit naar Keerbergen te maken voor de VWV Kampioenschap van Vlaams Brabant. Henry is een oude rot wat betreft koersen bij de zuiderlijke buren maar voor Andrew was dit de eerste keer. Even de kat uit de boom kijken voor Andrew dus. Of toch niet….? Er stonden ongeveer 80 man aan de start voor 14 rondes van 5,2km en ondanks het best tactische koers verloop, de snelheid bleef hoog. Veel pogingen te ontsnappen kwamen tot niets tot in de 4e ronde een groep van 8, met beide FCA mannen erin, wegglipte. Zowel Henry als Andrew draaide goed mee en binnen anderhalf rondes waren ze uit zicht van het peloton. Helaas waren er een paar mannen in de groep die ondanks de al opgebouwde voorsprong, veel te hard doortrokken. Dit ging ten koste van de samenwerking en met 4 rondes te gaan begon de voorsprong te tuimelen. In de elfde ronde werden ze teruggegrepen maar de FCA mannen konden zich toch redelijk makkelijk handhaven in het peloton. Alles wees erop dat het massaspurt zou worden. Toch probeerde Andrew nog één keer in de laatste ronde maar de snelheid was te hoog. 200m voor de streep was er een enorme valpartij, en er lagen minstens 20 bij. Het gebeurde naast Andrew en hij werd geraakt op zijn arm en helm door een vliegende fiets maar bleef gelukkig overeind. Henry kon gelukkig ook op tijd remmen en beide mannen freewheelde tevreden (en opgelucht) over de streep.

Pepijn en Dik besloten zich bij te schrijven voor de Ronde van Eibergen. Nummers 122 en 123, dus een groot peloton. Renners maken de koers, maar op een mooie omloop van 7 kilometer, met smalle wegen, open stukken en een lange mooie en brede finishstraat had de wind een rol kunnen spelen. Maar Jan de Wind had een snipperdag. En dus werd het een nerveuze koers, hollen en stilstaan – en knokken voor je plekje, met regelmatige verbale uitlatingen en soms ook met gebruik van de handje door menig renner.

Pepijn en Dik wisten zich goed te handhaven. Enkele uitval pogingen bleken op niets uit te komen. Tot in de laatste ronde toch één renner een kloof sloeg en dat knap tot aan de finish volhield. De rest van het peloton sprintte voor de overige podiumplaatsen. Dik positioneerde zich goed en reed als 14e over de finish. Pepijn reed als 42e over de meet.

Onder het motto ‘Een NK, daar moet je bij zijn’ was Antoine afgelopen zaterdag al vroeg uit de veren om richting Middelharnis te rijden. Middelharnis ligt op Goeree-Overflakkee in Zeeland. Op de weg ernaartoe veranderde een mooi weertje in een grijze vochtige massa. In dit geval nog niet zo slecht, want dan kon het met de wind wel eens meevallen.  Eenmaal aangekomen werd dit bevestigd. De 50+ mannen waren aan hun koers bezig en de groep was redelijk compleet. Wel allemaal besmeurde gezichten…….schijnbaar zat er een landbouwpaadje in het parcours. Bij de masters 40+ stonden zo’n 80 man aan het vertrek. De eerste ronde bracht Antoine voorin de groep door. Dat was voldoende om vast te stellen dat er inderdaad geen waaiers zouden komen en het sein om in de luwte achterin te gaan koersen. Met 40 km op de teller begon de voorband wel erg mee te veren bij het aanzetten en was het vermoeden dat hij lek was. Toch maar doorrijden. Het gevoel werd alleen erger en na 55 km was doorrijden geen optie meer. Een nieuw voorwiel uit de materiaalwagen en achter de auto proberen terug te komen. De achtervolging duurde precies 1 ronde (7.5 km) en met nog 20 km voor de boeg, was het beste er wel vanaf. Inmiddels reden er 11 man ongeveer 30 seconde vooruit. Zij sprintten voor de overwinning. De achtervolgende groep bestond nog uit een man of 45. In de uitslag werd Antoine uiteindelijk 29e. Snel naar de douches, alle modder afspoelen en dan op weg naar deel 2 van de dag….sightseeing in Zeeland.

 « prev      1   2   3   4   5      next »  
(44 Photos)