Dik stond op zaterdag 27 april als enige in de FCA kleuren aan de start van het avondcriterium in Heerde. Tachtig deelnemers stelden zich op voor een snel en kort rondje van slechts 1000 meter. Helaas bepaalde de loting dat Dik achteraan moest staan en maakte hij zich op om zo snel mogelijk op te schuiven naar voren. Met reden, want na een vijftiental rondjes moest al meer dan de helft van het peloton afhaken. Dik kon nog net zijn wagonnetje aanpikken, al hing het tweemaal aan het zijden draadje. Enorm afzien geblazen dus. De kramp schoot Dik zelfs in zijn kleine teen, een nog nooit eerder ervaren fenomeen.

Tijd om te herstellen was er nauwelijks. Het bleef lange tijd een kwestie van het wiel houden in het peloton van nog dertig man. Pas diep in de finale kon Dik naar de kop van het nog steeds volledige peloton schuiven. Het werd een sprint waarin Dik als zevende over de meet snelde. Gezien het begin van de wedstrijd voelde dat als een kleine overwinning (in ieder geval op zichzelf).