29 maart 2009. Omloop van de ijzeren man. Als op weg naar Weert de sluizen van de hemelpoort volledig open gaan en het met bakken uit de lucht komt, neemt de goesting om te koersen wat af. Na een week van maartse buien hoop ik vurig dat regen, hagel en sneeuw ons vandaag bespaard blijft. Ik denk aan de masters – Maarten, Pierre, Peter en Bart – die op dat moment hun rondjes al afhaspelen. Aan de andere kant kan het weer voor scheiding in de koers zorgen en de mannen van staal – toepasselijk bij de naam van deze koers – zich onderscheiden van de jongens.
De finish van de masters gaat geheel langs me heen. Ik ben aan het inrijden en sta zeker vier keer in de berm om te plassen. Ik moet me nog haasten naar de start, waar ik Peter goedlachs voorbij zie komen en even later ook Maarten, die modder heeft gehapt. Hun uitslagen gaan langs me heen; ik hoor pas later dat Maarten net naast het podium grijpt. Alleen Pierre had ik al gesproken. Een lekke band deed hem al heel snel de das om.
De koers van de amateurs verloopt onder droge omstandigheden en af en toe zelfs onder een voorzichtig zonnetje. De wind waait behoorlijk, maar kan niet voor een schifting zorgen. Dat gebeurt wel na een wat domme valpartij, maar na een halve ronde komt het hele peloton toch weer bij elkaar. Er zijn wel wat schermutselingen, maar enkelingen redden het niet tegen het peloton en een wat groter groepje krijgt nooit de ruimte. Een massasprint is onvermijdelijk. Willy en ik zitten op de tweede rij, maar op het smalle stuk voor de laatste bocht ook ingesloten. Een 10e en 16e plaats is het resultaat. Joost rijdt een goede koers en ook Willem eindigt in het peloton. Een stuk beter dan in Oud-Vossemeer, dus hij zal ook snel weer voor de prijzen meestrijden. Henry heeft een off-day en zal gebrand zijn in de komende wedstrijden revanche te nemen.