Na op woensdag de WVAN wedstrijd gereden te hebben, trok Antoine donderdag naar Driebergen voor de grote ronde van de Heuvelrug. Een naam als een dijk en je verwacht er geen vierkant rondje door een woonwijk bij. Dit was het wel. Vier keer linksaf en dat een keer of 40. Wel gezellig verder, hoor. Ruim 50 man aan het vertrek bij de sportklasse. Na een ronde of 10 meldde Antoine zich van voren en demarreerde een keertje om gevoel ‘voor de koers te krijgen’. Verder had het weinig betekenis. Een paar ronde later iets serieuzer versnellen. Eigenlijk in de hoop een premie mee te pakken. Er zat echter iemand mee en die ging met 50 in het rond rijden. En even later waren we met 6 en hadden we 15 seconde voorsprong. Op een vliegrondje als dit is dat behoorlijk te noemen. Iets later sloten nog 2 man aan waaronder Brian B.. Het signaal om definitief weg te gaan rijden. Goed ronddraaiend werd het peloton gedubbeld met nog 4 ronden te gaan. Antoine probeerde de groep in 2-en te breken met een versnelling, maar dat mislukte. Kansloos richting de sprint, maar wel tevreden over de uitslag en het wedstrijdverloop: heel de koers van voren en een mooie 6e plek. Vrijdag rust en zaterdag door naar Wageningen. Een geliefd rondje en 120 vertrekkers bij de sportklasse. Een vrijwel klassiek koersverloop: geen wegrijders, de slecht lopende afdaling en de dijk zijn dominanter dan het klimmetje. Prima benen, bergop nooit pijn geleden. Een dilemma dus: wachten op de laatste ronde en alles op de sprint met het risico klem gereden te worden of toch gaan koersen en alles of niets. Dat laatste dus. Antoine reed weg in de voorlaatste klim en 3 man konden aanpikken en direct een mooi gat. Tot zover volgens plan. Twee man wilden of konden niet overnemen en dat werd funest.  De 4 werden ingelopen zo ongeveer bij het oprijden van de laatste klim, net voor het aangaan van de sprint. Uiteindelijk 11e in de uitslag. Niet slecht, maar teleurgesteld over het passieve koersen van sommigen weer naar huis.

Maandag door naar Mierlo voor iets dat geen DK was. Wel een mooi deelnemersveld van met name amateurs. Behalve Antoine waren Joost en Dik er ook. Direct pittig koersen. Dik op zijn tandvlees proberen om ‘erdoor’ te komen. Dit heeft hij alle 12 ronden geprobeerd. Ook dat is koers. Joost vanaf half koers goed attent voorin mee koers makend en Antoine ook niet te ver van achter. Achterop het parkoers stond wind en was er maar plek voor een man of 6 in de waaier. Afizen dus. 7 man reden vroeg weg en pakten een minuut. Die zouden we niet meer terugzien, was de algemene opvatting. Met nog 20 kilometer te gaan werd doorgetrokken op het stuk tegen de wind in en Antoine haakte aan. Met 2 anderen samenwerkend werd het gat van een minuut overbrugd. Knap, maar het nekje was er wel vanaf en er was ook geen hersteltijd, want bij het samenlopen was nog maar een kilometer te rijden. Een echte sprint zat er niet meer in: Antoine werd 7e in de uitslag. Dik en Joost eindigden verdienstelijk in het peloton.

Afgelopen vrijdagmiddag, nam Andrew deel aan de Masters 40+ wedstrijd van de Nacht van Hengelo, een opwarmertje voor de Elite dames die avond. 50 rondjes van een snel en apart parcours: de eerste bocht ging dwars over het beklinkerde terrasgebied van de binnenstad en de terrasbezoekers zaten letterlijk achter de dranghekken waar ze konde genieten van een drankje, een zonnetje en de wielerwedstrijden. Een snelle start en een sterke Duitse renner, die zijn zinnen had gezet op de leidersprijs, zorgde ervoor dat de boel steeds bij elkaar bleef, met Andrew steeds attent voorin. Na een rit van 1,5u naar het Overijsselse Hengelo, Andrew was niet van plan met lege handen naar huis te rijden: toen de bel luidde voor de eerste van 2×5 premies, Andrew sprong in zijn eentje weg en pakte makkelijk de eerst premie. Na een rondje of 20 reed een man of 5 weg, waaronder de Ruijter, de Nederlandse kampioen. Andrew zag het gebeuren maar werd ingesloten en kon niet reageren. Die 5 werkten goed samen en had op een gegeven moment een voorsprong van 25sec. Maar ze waren nooit echt uit zicht en het peloton rook bloed, een beetje opgejaagd door de omroeper. Met een ronde of 4 te gaan was alles weer bij elkaar. De tempo was hoog, het zou een pelotonspurt worden. En met een vrij korte finish, het was zaak om als één van de eerste door de laatste bocht te gaan. Dringen dus en dat lukte Andrew redelijk goed want hij kwam als 8e over de streep.

Sander trok zijn stoute schoenen aan om het in Wageningen op te nemen tegen de elite op de Wageningse berg, deze stond al jaren op zijn lijstje en dit jaar moest het er dan van komen. Er stonden grote namen aan de start van deze koers waar ruim 100 deelnemers op af waren gekomen. De Wageningse “berg” is een heuvel van 700m met een 4% stijgingspercentage, die gaat wel mee wegen na 36 rondes. Sander mocht halverwege opstellen en vanaf het begin was het alle hens aan dek en werd aan alle kanten voorbij gevlogen, die jongens nemen net iets meer risico. Dit betekende dat hij na 2 rondes de aansluiting verloor met het peloton, net als velen. Maar hij komt niet voor 2 rondjes naar Wageningen, dus mooi doorgereden, voelde een beetje als ophaaldienst, de renners vielen er met bosjes af. Waar er veel uitstapten bleef hij doorrijden met een mooi groepje, uiteindelijk na 62 km koers (van de 80) moesten de gedubbelde renners de koers verlaten, zo dus ook Sander, en sloot af met een mooie 47e plek en 39.3 km/p.u gem. tussen de snelle jongens. Toch een voldaan gevoel.

Andrew, Sander en Henry staan aan de start bij de Masters categorieën in het gezellige wielerdorp. Vanuit de start wordt er goed hard ingevlogen en ja na één ronde rijden er twee renners weg en even later ontvlucht nog één renner het peloton. Na een tijdje rijdt Sander weg met een aantal renners, dit lijkt de tweede slag te zijn, maar helaas het peloton slaat weer op hol en haalt Sander en zijn kornuiten terug. Sander heeft een jasje uitgedaan tijdens deze poging en laat zich rustig leiden door het peloton voor een eventuele nieuwe poging. Dan die Andrew, een demarrage, na Sander zijn poging en weg is ie. Niemand die naar Andrew toespringt en zo rijdt hij een tijd alleen hard rond totdat het peloton het genoeg vindt en ook hem terug haalt. Henry probeert eveneens bij een aantal pogingen van renners zijn fietskarretje aan te haken, maar hem lukt het niet om definitief weg te komen. De drie renners die in de eerste ronde wegreden blijven gewoon weg en zo mag het peloton spurten om de vierde plaats. Henry wordt algemeen 13e , Sander 14e en Andrew 15e.  Op leeftijd bekeken zijn Henry en Andrew resp. 4de en 5de in hun 40+ categorie en Sander in de 30+ categorie 9de
En zo gingen de drie renners tevreden naar huis.

Amateurs: Met een mooi windje op het parcours voorspelde het een mooie koers te worden in Deurne (Zeilberg), nummer 9 van de WVAN competitie. Bij de amateurs stonden Nick en Sander aan het vertrek. Na een halve ronde “toeren” vond Sander het wel genoeg en gooide wat hout op het vuur. Vanaf toen is het ook niet meer stilgevallen, na 2 rondes was meer dan de helft van het peloton er al af. Nick en Sander konden zich goed bij de eerste 17 handhaven. Ze probeerde nog af en toe weg te springen, net zoals vele anderen, maar niemand kreeg de ruimte. Het is dit jaar allemaal aan elkaar gewaagd, de top is vrij breed. Na een hectische, snelle, zware laatste ronde, waar het toch nog een beetje uit elkaar viel, reed Sander naar een 9e plek en Nick naar een 14e.

Masters: Vanaf de eerste ronde werd het tempo door de masters flink de hoogte ingegooid. In combinatie met de wind, lag binnen drie ronden alles uit elkaar.
Een kopgroep van 7 man met Henry daarin aanwezig en daarachter nog een aantal groepen met daarin Willy en Antoinne vertegenwoordigd.
De kopgroep van zeven man werd door de flinke tempowisselingen gereduceerd naar zes en zo leek het dat deze zes zouden gaan strijden om de overwinning.
Twee ronden voor het einde werden plotseling de zes koplopers ingehaald door de groep van Willy en Antoine. Hierdoor ontstond er een chaos, waarvan vier man profiteerden. Helaas geen FCA renner bij aanwezig wat zeker tot de mogelijkheden behoorde in deze harde finale. De snelste man van de vier koplopers was (zelfs tot zijn eigen verbazing) de Franstalige Belg Benoît Huge uit Estinnes-au-Mont. De Belg Eric Maillard zat in zijn wiel en Stan Janssen werd derde. Stefan van Hoof werd vierde. Henry won de spurt van de geheel uit elkaar gereden groep. Willy werd achtste en Antoine elfde.