Waar sommigen voor de zaterdagkoers in Soumagne kozen, of naar Rijsbergen gingen, koos Antoine voor het Belgische Diepenbeek op zondag. Een mooi, maar zwaar rondje van 8 km, dat 10 keer gereden moest worden. Antoine pakte de kopstart, maar dit was eigenlijk alleen om zich even te laten zien en even het gevoel te hebben om op kop te rijden. Dit was de laatste keer in de koers dat dat zou gebeuren….

Met name de eerste 3 ronden werd hard gekoerst. Vals plat omhoog tegen de 40 km/u aan en naar beneden richting de 55 km/u. Dit is koersen zoals het bedoeld is! Antoine had standje ‘overleven en niet te vaak in het rood komen’ ingeschakeld en dat lukte vrij aardig. met nog 30 km te gaan reden 4 Belgen weg en daarachter viel het eigenlijk gelijk stil. Het maximaal haalbare was een 5e plek dus.

Plan was om in de laatste ronde een geschikt moment te kiezen en met een korte solo iets te gaan proberen. Dit plan werd bijgesteld toen met nog ruim 10 km te gaan het peloton breed uitwaaide en er plek was om erlangsop te demarreren. Direct rond de 200 mtr voor het peloton uit, dus ook geen weg meer terug. Gas erop en op de beter lopende stukken enigszins proberen te herstellen. Dit lukte tot op de streep, en met een mooie 5e plek op zak, weer gas erop en richting Cuijk. Zware benen wel.

[flickrset id=”72157643174564503″ thumbnail=”thumbnail” photos=”” overlay=”true” size=”original”]

Voor Henry, Ferry en Joost stond een BWF koers op het menu. Rijsbergen was de locatie. Mooi rondje, met een stevig stuk slechtgeplaatste klinkers. Met ruim 90 man racen over de lokale rondes. Wegrijden had weinig zin met een gemiddelde van 42,4 km/u, wat de FCA heren ook probeerden. Ze waren goed voorin te vinden. Echter, weer op het moment dat de beslissende slag alsnog valt, zitten ze er niet bij. We gaan dit verslag dan maar weer afsluiten dat de benen goed zijn en de uitslagen echt gaan komen. Alleen, nu nog even niet. Henry was met een 19e plek de enige in de top-20. Ferry en Joost zaten opgesloten in het peloton.

Dik was zaterdags naar Soumagne (bij Luik) gereden. Mooie  en zware koers aldaar. Echter, niet voor Dik. Net na de neutralisatie reed hij op een drempel waarbij zijn stuur wat zakte. Wederom een losse spaak in zijn wiel (nog steeds geen Rolf wielen, merk je gelijk). En hij werd half van de weg gereden door een motor van de begeleiding. Kortom, blij dat hij heelhuids de finish haalde. Wel op een 52e plek. Een koers om snel te vergeten.

Willy reed bij de Masters B mee, en finishte op een 34e plek.

[flickrset id=”72157643174564643″ thumbnail=”thumbnail” photos=”” overlay=”true” size=”original”]

Als enige FCA renner stond Dik afgelopen zaterdag aan de start in de Ronde van Oud-Vossemeer. Net als in de seizoensopening een week eerder in Heeswijk-Dinther een groot startveld; 120 man aan de start. Dik moest achteraan starten en toen hij na enkele rondes eindelijk vooraan in het peloton kon postvatten, was een kopgroep van 5 renners al weg. Het bleek meteen de beslissende slag.

Slechts 2 renners konden de oversteek naar de kopgroep nog maken. In het peloton was het overleven. Iedere ronde op de dijk werd een waaier opgezet. Afzien op het kantje. Uiteindelijk waren er nog 30 man in koers. Dik overleefde, maar in aanloop van de sprint lukte het hem niet zich goed te plaatsen door een combinatie van een bijna-valpartij, losse spaak in het wiel (wanneer komen die Rolf Prima Echelon wielen???), en weinig jus meer in de benen. Een 22e plek was zijn deel.

Op zondag was er weinig koersaanbod, dus togen Henry en Joost naar Breda voor de laatste trainingswedstrijd van de BWF. Bij het omkleden viel er al wat regen, maar de start kon droog plaatsvinden.

Het was moeilijk wegrijden, Joost sloot nog aan bij een aanvaller, en na ronden met z’n tweeen rond te rijden kwam het peloton alsnog weer terug.

In de finale begon het te regenen en even te hagelen. Koud werd het in ieder geval. In dit beestenweer reed een kleine kopgroep weg. Henry en Joost reden mee in het fiks uitgedunde peloton. Joost besloot nog eens te demarreren met 3 ronden voor het einde, aangezien in het peloton geen risico’s meer werden genomen. Hij kreeg aansluiting van 2 man. De renner die geen meter kopwerk deed reed Joost nog voorbij in de spurt, maar toch een 5e plek. De derde man uit de achtervolging werd in de spurt al ingehaald door het peloton, zo weinig scheelde het. En die spurter was Henry, dus een 6e plek.

Na de finish snel schuilen inde ruime Toyota Hi-Ace met de kachel aan. Want het leek wel weer herfst…