Terwijl de regendruppels op de ramen tikten, tikte menig persoon zich op het voorhoofd: je gaat toch niet koersen in dit weer? Nou, de door alle renners standaard bezochte buienradar op internet beloofde een droge periode net in de tijd dat onze koers in Maren Kessel zou starten.

Dik, Nick en Joost stonden namens FCA aan de start van deze mooie maar zware ronde, met een lange dijk als scherprechter. Op moment van het opstellen bij de start, begon het weer te druppelen. De geloofwaardigheid van de buienradar werd door de renners en publiek aardig onder vuur genomen, maar desondanks moest er toch gekoerst worden. Op de natte wegen werd er gelijk al redelijk tempo gereden. Dik en Nick waren goed voorin te vinden, Joost had wederom wat moeite om in het ritme te vinden. Na een aantal ronden met wat uitlooppogingen en ‘kantje rijden’ op de dijk, viel helaas het doek voor Nick in de 7e ronde: lekke band. Erg jammer, want hij zat goed in de wedstrijd.

Halfweg kwam Joost ook naar voren, en samen met Dik zijn ze erg actief geweest in het slot van de etappe. Demarreren, meespringen, erg attent rijden was het devies. Toen er 4 man weg reden en weg bleven, en andere vluchtpogingen steeds teniet gedaan werden, was dit voor Joost het teken om te sturen naar een pelotonsspurt voor Dik, die al meermaals heeft aangetoond over rappe benen te beschikken. Echter, op de een-na-laatste ronde voor het eind op de dijk reed Joost weer op kop van het peloton, toen hij zag dat hij een klein gaatje kreeg. Niemand wilde echt meewerken. Hij besloot er voor te gaan, en versnelde. In de laatste ronde kwam daar nog een renner bij, en samen konden ze wegblijven uit de greep van het peloton. Achter de 4 koplopers wist strijkijzer Joost zijn metgezel te kloppen in de spurt, en dus een mooie 5e plek. Dik klopte de rest van het peloton in de spurt (zie je wel, rappe benen!), en ging met de 7e plek aan de haal. Al met al een mooie koers, alleen jammer van de lekke band van Nick,