Andrew, Dik en Joost besloten de uitdaging aan te gaan van de tijdrit op de Posbank. Heel vroeg starten, nog vóór 8 uur, dus vroeg uit de veren om goed voor te bereiden en een redelijke warming-up te kunnen doen. Nog voor zonsopgang parkeren, met motregen inrijden.

De meeste tijdritten is een kwestie van tegen de wind in harken op een dijk of een polder. Nu echt iets anders. En hoewel de supporter van de dag opmerkte: in Frankrijk zouden ze dit bestempelen als een vlakke tijdrit – voor Nederlandse begrippen een echt geaccidenteerd terrein. Twee ronden van 13 kilometer met daarin twee beklimmingen: de Zijpenberg en de Posbank. De Zijpenberg een loper, maximaal 5% stijgingspercentage, maar wel redelijk lang. De Posbank met een maximaal stijgingspercentage van 9% korter maar venijnig. Ook het verdere parcours op en af en veel bochten. Technisch dus en de natte regen maakte het nog verraderlijker.

Starttijden op basis van tijden van inschrijving, en Dik was een fractie later dan Joost met inschrijven, dus Dik startte een halve minuut achter Joost. Andrew een paar minuten later.

Een tijdrit is een gevecht tegen jezelf. Proberen de rit goed technisch te rijden en goed vlak te rijden. Ieder zijn eigen verhaal.

Het verhaal van Joost: De eerste meters voelden moeizaam. Wat glooiend in combinatie met regen en korte warming-up zorgen er voor dat het allemaal niet soepel draaide. In de eerste helft van ronde 1 nog twee renners ingehaald, maar ook al direct voorbij gereden door Dik.
Dat was het signaal om door te trappen en maar zien waar het schip zou stranden. Op gepaste afstand van Dik begonnen de beentjes beter te draaien, en bovenop de Posbank kon Dik zelfs weer ingehaald worden. Halverwege ronde 2 schoof het voorwiel weg in een gladde bocht, waarmee ook het verstand weer wakker werd: voorzichtig door bochten en in afdalingen. Dik kwam ook weer voorbij, dat werd het mikpunt tot de finish. Op de laatste Posbank klim dichter bij Dik gekomen en een poging gedaan om er nog voorbij te geraken, maar dat lukte net niet.

Voor Dik proberen een ritme te vinden. Halverwege de eerste ronde, enkele renners in het vizier. Op de Zijpenberg kwam Dik al bij Joost. Een goed mikpunt, eerst voor Dik en toen Dik Joost voorbijreed, voor Joost. Die dan zijn wagonnetje, op de reglementaire afstand, kon aanhangen. Boven op de Posbank haalde Joost Dik weer in. Na het missen van een bocht, zat Dik weer voor Joost. Geconcentreerd rijden in bochten en afdalingen, alles geven en een ultieme sprint op de Posbank.

Ook Andrew klaagde over dat gevoel: nergens een ritme en benen die vollopen op de stijgende stukken. En de verraderlijke gladheid. Andrew miste dan ook een bocht, achter een boom door, via een grindpad weer op het parcours.

Uiteindelijk ontliepen de tijden niet veel: Dik 44’29”, goed voor een 12^e plaats, Joost 45 minuten rond (16^e) en Andrew 3 seconden langzamer: 45’03” op een 17^e plaats van totaal 58 deelnemers.