De Ronde van Nuenen is berucht om zijn parkoers: klinkers en kinderkopjes bepalen het karakter van de wedstrijd. Voer voor crossers, en dat bleek.

De kopgroep van 3 ontstond al vroeg in de koers, met daarin de latere winnaar Edwin Raats en Robert van Erp. Na deze splitsing leek het peloton besloten te hebben niemand meer te laten rijden. Het tempo bleef hoog, en de vele uitlooppogingen liepen op niets uit. In de laatste ronde konden toch nog 3 renners uit het peloton ontsnappen, waardoor de meute mocht afspurten voor een 7e plek. Joost eindigde 13e, een uitslag om tevreden over te zijn.