Aangezien er dit weekend vrij weing keus was in wedstrijden, besloot ik maar weer eens naar de BWF te gaan. Daar wordt altijd hard gereden, maar de benen voelen goed. Nog 1 koers, en dan lekker op vakantie.

Voor de start regende het nog, maar toen het startschot viel was het gelukkig weer opgeklaard. Wel stond er een harde wind, en in combinatie met het zware rondje zou het lastig worden. Lekker voorin blijven was het devies. Vanwege de wind brak het peloton inderdaad al snel. Een kopgroep van 9 man kwam vooruit te rijden, met mijzelf erbij. In de kopgroep werd er niet echt super samengewerkt. Er waren steeds een paar man die van achter bleven en zo min mogelijk op kop wilden komen. Zo’n 12 kilometer voor het einde demarreerde een renner uit de kopgroep, en ik sprong mee in zijn wiel. Meer geluk dan wijsheid, aangezien ik bijna geen enkele renner ken die bij de BWF koerst. En alle voorgaande demarrages werden teruggepakt. De onze gelukkig niet, de kopgroep viel stil en wij hadden gelijk een mooie voorsprong, die we wisten te behouden tot op de streep. Ik kwam als tweede door de laatste bocht, de andere renner stond een versnelling te zwaar en kwam maar moeilijk op gang. Helaas ik ook, waardoor ik het laatste stuk naar de finish niet meer goed op gang kwam om te winnen. Jammer, maar helaas. Tweede, toch mijn beste uitslag van het seizoen.