Al een paar weken geleden had ik besloten niet te gokken op een eventuele deelname aan het NK, en me weer eens te meten met de Elite. Dit keer in een klimcriterium in de Maastrichtse wijk Wolder. En prachtige ronde, waar geen meter vlak was, met als hoogtepunt een klim van 500 meter met een gemiddeld percentage van 5 %, en een maximum percentage van 10%. Ook veel continental teams aan de start. maar ook een Australisch team en jawel, Leon van Bon! Altijd leuk om in zo’n koers te starten, met massa’s publiek.

De eerste ronde zat ik redelijk voorin. Toen schoten ze links en rechts voorbij, en zat ik te ver achterin op de tweede keer klimmen. 2 renners voor me ontstond er een valpartijtje, waardoor de weg volledig geblokkeerd werd voor mij. Shit, einde koers!!! Dat was het eerste wat ik dacht. Maar, er was een ruime rondevergoeding, en ik besloot daar op te gokken. En jawel, na een paar ronde peddelen weer aangesloten te zijn, mocht ik van de jury weer meedoen. Helaas hing ik weer aan de staart, en een paar rondes later, wederom op de klim, kon een andere renner het wiel voor hem niet houden, waardoor we een beetje op een gaatje kwamen. Ik kon dit in de afdaling niet alleen goed maken, en dat was feitelijk einde koers. Jammer, maar helaas. Ik ging voor uitrijden, maar een uurtje koersen in de marge was wel een kleine teleurstelling.