Zo, de eerste etappe zit er op. Toch altijd spannend vanwege het nerveuze karakter van deze klassiekers. 200 man aan de start die allemaal denken te kunnen winnen. Gelukkig vandaag niet. Het begin was al rustig, met een minuut stilte voor de in de Giro d’Italia overleden Wouter Weylandt. Daarna werd Erik Dekker in het zonnetje gezet. Met rugnummer 1 op zijn rug, dus hij rijdt de eerste etappe mee. Geen idee met welke ambitie trouwens…

Een relatief rustige neutralisatie, en de koers werd vrijgegeven voor de eerste passage van de klinkerweg naar Nederwetten. Het eerste traject gaat gestaag, en de renners krijgen al een beetje een idee van de wind. Die gaat wel wat slachtoffers maken. Joost, die als enige FCA renner had besloten met WV Schijndel mee te rijden, zat erg ver van achteren. Te ver bijna, want het was afzien op het kantje. Maar wel kunnen blijven aanhangen, wat niet iedereen gegeven is. Op weg terug naar Eindhoven toch weer wat traditionele valpartijen. Wederom over de steentjes bij Nederwetten, waar Joost eindelijk van voren te vinden was. Helaas zat er niet veel meer in de benen om een demarrage te starten. Bij de andere renners ook niet, waardoor deze passage weer geen schifitng veroorzaakt. Dan maar 10 rijen dik afspurten op de brede aankomst. Wel achter een kopgroepje van een man of 4 die zich op het einde toch nog hebben kunnen losmaken van het peloton. En dat valt niet mee met topsnelheden van 60(!) km/u en een gemiddelde van 43. Joost besloot niet mee te spurten, en bolde uit in het peloton. Nu maar even herstellen, morgen etappe 2.

De weg naar Zijtaart is een van de scherprechters. Alles op de kant, fiks tempo, dus dat was afzien.