Net zoals vorig jaar had Sander zich weer ingeschreven voor het Nk Marathon in Eijsden bij de Masters 30+. De hele week was het al een beetje druilerig weer en met regen op de dag zelf beloofde het een epische, heroïsche editie te worden. Hij had vorig jaar wat ervaring op gedaan en geleerd dat je je niet gek moet laten maken bij de eerste 10 km, dus gedoseerd startte hij en had al snel een mooi groepje. Iedereen moest een beetje z’n weg vinden in dit modderbad, het was glibberen en glijden, met een perfecte bandenkeuze en de o zo belangrijke bandendruk had Sander een goede keuze gemaakt en dat glibberen ging hem best goed af, afdalingen nam hij iets rustiger dan de echte mtb’ers maar berg op sloot hij weer aan en ging er weer langs om daarna weer wat voorsprong te hebben voor de afdaling. Af en toe waren er wat loopstukken en dat is wel funest voor de benen, dit zorgde halfweg koers toch wel voor wat lichte kramp. Maar gewoon weer het ritme gepakt, laag verzetje bergop, wattage niet te hoog om in de tussenstukken proberen weer wat gas te geven met een mooi groepje. Hij had hem goed ingedeeld, want waar vorig jaar de andere renners Sander inhaalde was het nu andersom. Na een goed eindschot werd hij na 5.39.51 uur 17e in zijn categorie, waar er 43 gestart waren. Algemeen kwam hij op een 107 plek uit. Nummer 1 werd Lars Boom in een tijd 4.23.49 uur, snelste dame was Annemiek van Vleuten 5.26.07 uur. (hele uitslagenlijst is te vinden op www.bartbrentjens-challenge.com) Er waren heel veel uitvallers deze dag vanwege de bagger/modder, motivatieprobleempjes, valpartijen enz., dit zorgde er voor dat hij weer heel trots op zijn prestatie was en kan hij weer met een goed gevoel terug kijken op dit prachtige evenement. Voor volgend jaar heeft al één iemand van de club aangegeven om mee te doen en hij hoopt op meer want dit zouden meer mensen een keer moeten meemaken, zo mooi, die gezelligheid, toegankelijkheid om tussen de toppers te rijden, het afzien, en het voldane gevoel naderhand! Tot volgend jaar! Fijne winter!

1 oktober, prima weer om het wielseizoen 2017 af te sluiten. Joost en Nick besloten dat te doen in Bemmel bij de jaarlijkse koppeltijdrit op de dijk van Bemmel naar Angeren. Een vroege start, met wat logistieke probleempjes, zorgden voor een bijzonder korte warming up. Joost zou het eerste stuk vanaf de start doen, vanwege de mindere explosiviteit van hem zou dit een wat rustigere start geven om zo op te stomen naar een top tijd. Alleen trok hij gelijk door richting de 50 km/u, wat de heren renners bijna in de problemen bracht in het lange stuk wind tegen. Daar was het ploeteren om boven de 39 uit te komen. Gelukkig was het laatste stuk gunstiger qua wind, en konden de snelheden weer boven de 45 km/u komen. Nick, op zijn inderhaast in elkaar geknutselde koersfiets met opzetstuur, had wat last van een niet-optimale houding, maar kon toch een mooie bijdrage leveren aan een gedeelde 9e plek in de einduitslag van in totaal 50 koppels. Tevreden de winterslaap in dus.

Uitslag koppeltijdrit 2017

Antoine stond zaterdag 22 juli aan het vertrek in Barendrecht. Een kort rondje met vier bochten en een klein hoogteverschil. Een man of 50 aan het vertrek voor 40 rondjes en gelukkig droog. In principe was het de bedoeling om op niet te groot verzet zo lang mogelijk te volgen zonder te veel te lijden, want zondag stond er nog een koers op het programma. Lang volgen dus en in de laatste ronden kijken hoe de situatie was. De benen waren eerlijk gezegd niet zo super, maar volgen lukte. Negen man reden weg, Antoine probeerde het een ronde voor het einde solo voor plek tien. In de laatste 10 meter kwam het sprintende peloton er nog over: een 14e plek was zijn deel en nog onderweg een keertje een premie gepakt.

De volgende dag richting Breda voor het NK WFN. Enig risico op een nat pak, maar het zij zo.

De eerste ronde bleef het droog en toen werd t donker en hééééél nat. De benen waren veel beter dan een dag eerder, maar de regen belette het om echt te gaan koersen. Overleven en afwachten in laatste wiel.  Na een uur werd het droger en in de laatste ronde schoof Antoine naar voren en probeerde het een keer op een viaduct. Hij kreeg wel ruimte, maar  uiteindelijk liep het weer samen. Met nog 2 kilometer te gaan een nieuwe poging en die lukte. Hij kreeg één man mee en ze reden voor plek 4. In de laatste meters kwam de eerste man van het sprintende peloton er nog overheen, maar toch een verdienstelijke 5e plek na een enigszins ingehouden gereden koers.

Joost leek als enige FCA-er aan de start te staan in Rijen. Tot plots Pepijn voor zijn neus stond.  Samen met nog 30 coureurs zouden ze de hitte gaan trotseren. Dat viel allemaal niet mee. Het tempo lav hoog vanaf de start, wat zorgde voor verbrokkeling en afvallers. Nadat de stofwolken enigszins gingen liggen zat joost in een kopgroep van 11 man en pepijn helaas op achterstand. Nadat de voorsprong van de kopgroep ruim een halve minuut was begonnen daar de eerste demarrages. 2 renners kwamen weg en werden niet meer teruggezien. Joost zat elke ronde te sterven en bikkelde zich steevast naar het achterwiel van zijn voorvanger. Dit hield hij vol tot de finish , zonder zich te bemoeien met de schermutselingen in de finale. Dat was meer niet kunnen dan niet willen. Met hangen en wurgen 10e afgevlagd. Pepijn is al die tijd gewoon blijven fietsen. De bikkel wilde niet afstappen, wat zoveel renners wel deden, en werd beloond hiervoor met een 20e plek

Na op woensdag de WVAN wedstrijd gereden te hebben, trok Antoine donderdag naar Driebergen voor de grote ronde van de Heuvelrug. Een naam als een dijk en je verwacht er geen vierkant rondje door een woonwijk bij. Dit was het wel. Vier keer linksaf en dat een keer of 40. Wel gezellig verder, hoor. Ruim 50 man aan het vertrek bij de sportklasse. Na een ronde of 10 meldde Antoine zich van voren en demarreerde een keertje om gevoel ‘voor de koers te krijgen’. Verder had het weinig betekenis. Een paar ronde later iets serieuzer versnellen. Eigenlijk in de hoop een premie mee te pakken. Er zat echter iemand mee en die ging met 50 in het rond rijden. En even later waren we met 6 en hadden we 15 seconde voorsprong. Op een vliegrondje als dit is dat behoorlijk te noemen. Iets later sloten nog 2 man aan waaronder Brian B.. Het signaal om definitief weg te gaan rijden. Goed ronddraaiend werd het peloton gedubbeld met nog 4 ronden te gaan. Antoine probeerde de groep in 2-en te breken met een versnelling, maar dat mislukte. Kansloos richting de sprint, maar wel tevreden over de uitslag en het wedstrijdverloop: heel de koers van voren en een mooie 6e plek. Vrijdag rust en zaterdag door naar Wageningen. Een geliefd rondje en 120 vertrekkers bij de sportklasse. Een vrijwel klassiek koersverloop: geen wegrijders, de slecht lopende afdaling en de dijk zijn dominanter dan het klimmetje. Prima benen, bergop nooit pijn geleden. Een dilemma dus: wachten op de laatste ronde en alles op de sprint met het risico klem gereden te worden of toch gaan koersen en alles of niets. Dat laatste dus. Antoine reed weg in de voorlaatste klim en 3 man konden aanpikken en direct een mooi gat. Tot zover volgens plan. Twee man wilden of konden niet overnemen en dat werd funest.  De 4 werden ingelopen zo ongeveer bij het oprijden van de laatste klim, net voor het aangaan van de sprint. Uiteindelijk 11e in de uitslag. Niet slecht, maar teleurgesteld over het passieve koersen van sommigen weer naar huis.

Maandag door naar Mierlo voor iets dat geen DK was. Wel een mooi deelnemersveld van met name amateurs. Behalve Antoine waren Joost en Dik er ook. Direct pittig koersen. Dik op zijn tandvlees proberen om ‘erdoor’ te komen. Dit heeft hij alle 12 ronden geprobeerd. Ook dat is koers. Joost vanaf half koers goed attent voorin mee koers makend en Antoine ook niet te ver van achter. Achterop het parkoers stond wind en was er maar plek voor een man of 6 in de waaier. Afizen dus. 7 man reden vroeg weg en pakten een minuut. Die zouden we niet meer terugzien, was de algemene opvatting. Met nog 20 kilometer te gaan werd doorgetrokken op het stuk tegen de wind in en Antoine haakte aan. Met 2 anderen samenwerkend werd het gat van een minuut overbrugd. Knap, maar het nekje was er wel vanaf en er was ook geen hersteltijd, want bij het samenlopen was nog maar een kilometer te rijden. Een echte sprint zat er niet meer in: Antoine werd 7e in de uitslag. Dik en Joost eindigden verdienstelijk in het peloton.

Op Moederdag besloten Dik, Joost, Nick en Sander een poging te doen om een bosje bloemen te winnen voor hun moeders. Een rondje van 1,2 kilometer met alleen maar rode klinkers. Zwaar zou het zeker worden, met een wedstrijdduur van 80 kilometer. En een half uur voor de start regende het nog stevig. Gelukkig droogde het razendsnel op, en kon de koers ontvlammen.

Al snel reed een kopgroep van 3 weg. Niet veel later een achtervolgende groep van 5. Nick was erg actief in het begin maar kreeg keihard de rekening gepresenteerd. Na 20 minuten zakte Dik helaas terug uit het peloton. Aan Sander en Joost om de clubkleuren te verdedigen. Ze zaten allebei eigenlijk wat te ver van achteren, maar het tempo lag hoog en opschuiven was lastig. Ineens kreeg Sander een kleine dip en moest er ook af. Joost kreeg het moeilijk toen de kopgroep het peloton dubbelde. In de verwarring zakte hij te ver terug. En het peloton sloot aan bij de kopgroep waardoor het tempo omhoog vloog. Aan het elastiek dus. Gelukkig werd Sander gedubbeld en kon hij weer aansluiten om Joost te ondersteunen. Door hem kon Joost de aansluiting behouden en verder vooraan plaatsnemen in het peloton. Op naar de spurt. Joost werd uiteindelijk 23e. Sander werd beloond voor het door blijven rijden met een 28e plaats. Dik viel net buiten de prijzen met een 31e plaats.

Op 7 mei waren er een hoop FCA coureurs afgereisd naar Mill om daar de Kasteelronde te rijden, een mooi evenement, veel toeschouwers en een super sfeer. Voor FCA waren het Roel, Andrew, Nick, Dik, Joost, Henry, Pepijn en Sander die het moesten doen. Andrew kwam op het laatste moment aan de start omdat hij zich vergist had in de tijd, die had zijn hartslag in ieder geval al lekker hoog door de stress. Voor de anderen ging dit ook al snel want vanaf het begin was het aanpoten. Sander probeerde er meteen vandoor te gaan maar zoals altijd lukte dit weer eens niet, maar wel die hartslag lekker hoog. Het was een aardige afvalkoers, gestart met 80 man en op het eind een peloton van 40 man. Voor Pepijn, Joost en Henry was het meteen vanaf het begin harken omdat ze aardig achterin starten en vielen later dan jammer genoeg ook weg uit het peloton. (net zoals velen). Sander, Dik en Nick konden zich steeds mooi voorin in het peloton handhaven en sprongen ook af en toe mee, maar op het moment dat er eerst 3 en later nog 3  wegsprongen en Sander op de eerste rij zat, lieten ze ze rijden, omdat elke ontsnapping daarvoor mislukte. Uiteindelijk was dit toch de juiste ontsnapping, en mocht het peloton strijden om een 7e plek. Sander werd uiteindelijk 12e en Nick 18e. Andrew, Roel en Dik finishte mooi in het peloton.

 « prev      1   2      next »  
(11 Photos)

4 FCA renners stonden in Terheijden aan de start. Pittig rondje, met een strook klinkers, en veel wind. Pepijn had in het begin wat moeite om in de koers te komen. Joost trok al snel ten aanval, wel al toen er in totaal 9 renners in kleine groepjes reeds weg waren. Met 2 man rondrijdend, zag hij dat Nick in een groepje van 3 er aan kwam. Dus even wachten. Eenmaal samen kwam Henry in het wiel van Raats ook over. Maar dit groepje viel al snel weer uiteen door tempoversnellingen. Joost kon tijdig aanhaken bij Raats. Henry en Nick vielen uiteindelijk weer terug in een groep erachter.

Na zo’n 35 kilometer begon Joost zijn rug weer op te spelen. Maar Raats kreeg in zijn eentje ook het gaatje niet dicht. Dus nam hij steeds Joost op sleeptouw en samen konden ze blijven rijden voor plek 10, die Joost gegeven werd door Raats. Tevreden, aangezien dit pas koers 2 van het seizoen was door een opspelende rug.

Henry werd in de spurt nog 13e overal. Pepijn 21e. Nick deed het licht uit in het peloton.

 « prev      1   2      next »  
(13 Photos)

Met 74 starters in de A-race en 20 in de B-race, dit was de drukste rit tot nu toe dit jaar in Oss. De vele aanwezige FCA renners – Joost, Sander, Henry, Willy, Pepijn, Dik en Andrew – hadden er zin in maar veel prof en elite renners ook, waaronder een man of 15 van Destil-Jo Piels die vastberaden waren hun trainingskamp af te ronden met een overwinning. Meteen aan de bak dus en Sander – wie anders? – zat meteen bij in een ontsnapping. Maar na een aantal rondes reed een groep er naartoe, het peloton gaf flink gas en alles was weer samen. Helaas door de wind was het iedere ronde wringen, en Joost en Henry kwamen ten val toen één van de B-rijders vlak voor ze viel. Gelukkig viel de schade relatief mee maar ze konden allebei de wedstrijd niet uitrijden. Kort ernaar lukte het Andrew in de winnende ontsnapping te komen. 5 Pielers en 5 gewone mannen. Het lukte hem aardig om mee te rijden, niet te veel doen, eh? Maar na een uur vonden de profs het welletjes. Alle 5 op kop, bocht om, wind van zij, de 5e man roept “op de kant zetten!” en klaar was Kees. Andrew zakte terug naar het peloton. In de laatse rondes lukte het Sander om weg te glippen met vier man, net de groep gemist die uiteindelijk voor de vierde plek sprintte en kwam als 11e over streep. Andrew sprintte mee in het peloton naar een tevreden 17e plek. Dik, Pepijn en Willy maakten er een interval training van. Het seizoen is nog lang!