Vorig jaar april zou de tijdrit van Almere plaatsvinden. Wegens corona werd dat een paar keer uitgesteld, en op zaterdag 9 oktober kon het evenement eindelijk doorgaan. Joost had zich vorig jaar ingeschreven. Na de koppeltjdrit in Bemmel waren er eerst twijfels of de benen en de conditie nog wel voldoende waren. Maar Joost besloot dat het toch een mooie uitdaging was om hiermee het korte wielerjaar af te sluiten.
Het was een mooie herfstdag om op het terras een lekker herfstbokje te drinken. Door de oostenwind zou het fietsen iets minder “lekker” worden. 3 ronden van 14 kilometer, waarbij de eerste 6 kilometers van elke ronde wind tegen op de dijk waren. Tactiek was gedoseerd starten, aangezien Joost nog niet zo’n lange individuele tijd gereden had.
Op het eerste stuk wind tegen was de snelheid 38 km/u. Niet echt indrukwekkend, maar harder rijden zou te geforceerd worden. Ronde 2, zelfde stuk: 37 km/u. 3e ronde zelfde stuk: 36 km/u. Dat zag er niet best uit, maar beter ging gewoon niet. Wel kon Joost tot aan de meet doorrijden, en wind mee kon het tempo steeds weer omhoog getrokken worden. Dus goed gedoseerd, alleen veel te weinig pk’s onder de motorkap. Toch blij dat hij gestart is, maar ook erg blij dat het voorbij was. Op naar de winter.