Dit jaar ben ik voor de derde keer naar Kleve vertrokken voor een wedstrijd waarin Amateurs samen met Elites en een verdwaalde prof mogen starten. Een snel rondje van 2 kilometer met 4 bochten erin wat elk jaar garant staat voor topsnelheden.

Niet gehinderd door enige realiteitszin had ik eens zin om de boel op stelten te zetten. Maar bij opstellen voor de start bleek al dat die plannen weer in de ijskast konden (zoals elk jaar). Fabian Wegmann werd voorgesteld, samen met het opleidingsteam van Milram, nog enkele andere Duitse Continental teams, en een pak ander elite renners. Waarom trap ik er elk jaar toch weer in, afzien zonder een platte prijs te kunnen pakken? Zou het dan toch de sfeer zijn, met veel toeschouwers aan het parkoers (of eigenlijk in de Biergartens) en de Bratwurst-geur die je elke ronde weer opsnuift? Geen idee, maar toch is het leuk om deze koersjes te rijden. Jezelf testen, of gewoon de koers als brommertraining beschouwen, je kunt er altijd wel iets positiefs in zien.

De koers is verder simpel: er word hard gereden, totdat er een redelijke groep weg rijdt. Daarna mag niemand meer wegrijden, en is het voor de rest afsprinten voor de restjes. Ik geloof dat ik in de derde groep zat, waarin ik 4e werd in de spurt. Einduitslag onbekend, maar dat telde toch al niet. Wel het gevoel dat het met de vorm wel goed zit, en daar ging het eigenlijk ook wel om.