Eindelijk na louter trainingsarbeid was het tijd voor koers. Ook de weergoden waren goed gezind. Daags voor de koers werd er rond gebeld, een hele delegatie zou afzeizen naar het zonnige Rijsbergen: Henry, Willy, Hans en Ferry. Daar aangekomen, omgekleed, warm gereden en nog steeds geen Willy en Henry. We krijgen een sms-je, de ‘Killer-mobiel’ heeft stukken, dus toch maar 2 man aan het vertrek. Maar dat mocht de pret niet drukken. Er werd vanuit het vertrek meteen stevig door gereden, wat korte ontsnappingen, waaronder een van Ferry in zijn eentje. Het leek er op dat het een spurt ging worden, dus benen sparen.

Maar niets was minder waar, in de voorlaatste ronde liet het peloton toch 3 man gaan en iedereen ging naar elkaar zitten kijken, weg bloemen!!! Het werd dus spurten voor een 4e plek, een beetje ingesloten worden, en nog net niet genoeg power resulteerde in een 4e plaats van het peloton en een 7e plaats algemeen voor Ferry. Niet verkeerd. Hans besloot de eerste koers van het seizoen maar direct bij de jonkies te starten. Hij had lekker gereden en kon goed volgen, maar vond het een kwartier voor het einde toch wel welletjes en kneep de remmen dicht.

We gingen allemaal met een goed gevoel naar huis, ook Henry en Willy die de gestrande ‘Killer-mobiel’ lieten staan en naar huis zijn gefietst. Toch nog kunnen trainen (en wie weet hebben ze er onderweg nog wel een heuse koers van gemaakt!)