Dik stond aan de start bij de Masters 40+ in de strijd om het rood-wit-blauw. Deze vond plaats in Rucphen. Op een parcours ‘een beetje tussen Ruddervoorde en Gieten in, maar dan van allebei wat minder’, volgens Adrie van der Poel. Aangezien Dik beide parcoursen alleen vanaf de bank had bekeken – en dat er bedrieglijk simpel uit zag – op tijd in Rucphen zijn om het parcours uitgebreid te verkennen. In een voorbeschouwing stelde Lars van der Haar: ‘Het is verraderlijk zwaar. Je bent eigenlijk het hele rondje lang bezig. Draaien, keren, op, af, nog eens draaien, keren, nog op, af, de carrousel.’

Inderdaad, een rondje met weinig stukken rechtuit en door de droge nacht en wind, een snel en goed berijdbaar parcours. Door de weinige behaalde punten, moest Dik achteraan starten. Een goede start en eenmaal ‘in het veld’ gelukkig niet te veel oponthoud bij de eerste technische passage. De eerste twee rondes was een kwestie van in het ritme komen. Dat lukte goed, en hij kon een paar renners bijbenen en ook weer achterlaten. Bij het ingaan van de laatste ronde reed Dik alleen. Enkele renners op een tiental seconde achter hem, nog een renner zo’n 15 seconden voor hem. Vizier op die renner. Met een prangende sprint lukte het Dik die plek nog te winnen. Dat leverde een 35^e plek op, maar vooral een goed gevoel over hoe de wedstrijd verliep.

Bron: Petra Huijsmans Photography