Volgens Nick zou het prachtig koersweer zijn zondags. Dus togen hij en Joost naar het West-Brabantse Achtmaal om daar bij de BWF te koersen. Blijkbaar hebben Joost en Nick andere ideeën over prachtig koersweer: het regende bij aankomst tot zeker halverwege de koers. Prachtige ronde wel, een ‘hardrij-ronde’. En dat was te merken. Wegrijden was lang onmogelijk. Met 46 per uur demarreren was niet voldoende, de hele bubs zat zo weer in je wiel, merkte Nick. Op het eind werd dit wat beter, en gelijk pakten 2 man een mooie voorsprong. Later sprong er nog een renner weg, die tussen het peloton en en kopgroep bleef steken. Voor Joost een mikpunt, en na een kleine onderneming kon hij aansluiten. Gezamenlijk konden ze wegblijven uit het peloton, met dank aan het werk van Nick. De 2 koplopers kwamen ook in zicht, maar de voorsprong bleek toch te groot.

Joost besloot te blijven rijden naar de finish, om zo minimaal 4e te worden. Zijn medevluchter profiteerde hiervan en kon in de spurt voorblijven. 4e dus, en tevreden. Nick spurtte in het peloton naar een 11e plek. Allebei premies dus. En de zon begon weer te schijnen.