Op woensdag 12 juli stonden Sander, Pepijn en Nick aan de start van de WVAN koers in de Rips. De hele dag had het geregend maar in de middag werd het toch droog (zelfs in de Rips). Wel stond er een flinke wind dus besloten Sander en Nick om eens flink aan de boom te gaan schudden in de eerste rondes. Toen andere renners ook besloten aan de boom te gaan schudden kregen Sander en Nick het ook even lastig en konden zich net aansluiten in de eerste groep van 12. Pepijn was nog vermoeid van een lange training en moest helaas de strijd staken.

Sander en Nick probeerden beide een aantal weg te komen. Het werd een sprint en dus won Edwin Arts. De strijd om wie het verslag mocht schrijven won Nick want die plaatste zich als 6e. Sander werd 7e.

Het eind van het wvan seizoen is bijna in zicht, nog 3 wedstrijden te gaan en vandaag konden de renners de strijd met elkaar aangaan in Boekel, schitterend koersweer, 25 graden, mooi windje, kortom, perfect! Voor Fca waren dit bij de amateurs Pepijn, Nick en Sander. Nick was de eerste 2 rondes erg actief, wat voor Sander goed uitkwam, want hij wilde nu echt eens een keer rustig beginnen. Na 4 rondes toch maar even demareren, hieruit vormde een mooie groep van 11 man, ook Nick schoof perfect mee, Pepijn miste de slag helaas. Het draaide goed rond en al snel was het duidelijk, dit is de goede ontsnapping. In de laatste 2 rondes begon de finale toch echt, Nick probeerde het een keer, Sander ook en met Sander zijn tweede uitlooppoging zat het goed, 1 man kreeg hij mee, ze reden voor wat ze waard waren maar konden niet voorkomen dat de man in vorm, Dirk van Leuken, er op het laatste stuk tich erop en erover kwam, hij won dus ook en Sander werd 3e, Nick knap 5e en Pepijn reed zijn wedstrijd in de 2e groep uit op een 17e plek.

Bij de Masters werd Antoine mooi 3e, Andrew 7e en Willy 12e

De drie FCA-renners Pepijn, Andrew en Henry zijn in de ronde van Hoeven van start gegaan. De weergoden waren hen gunstig gezind. Het was droog en dat zag er tijdens de reis naar Hoeven niet naar uit. De BWF licentiehouders mochten in Hoeven tevens strijden voor het Brabantse kampioenschap. Vanuit de start werd er vol in gevlogen, het was duidelijk, de renners hebben er zin in. Andrew vloog er ook in, maar nadat hij met een aantal maten terug was gepakt, volgde er een demarrage van drie Belgische ploeggenoten. Dit was vooraf afgesproken uiteraard, wat de drie FCA-renners niet wisten. Zij trokken hard door en enkel Guus de Grauw, Jelle de Poorter en Tony Verschuuren konden hun wagonnetje nog aanpikken. Pepijn en Henry de twee renners die hadden moeten reageren, moesten passen net zoals Andrew, die nog moest herstellen van zijn vluchtpoging. Goed samenwerkend reed deze groep renners snel een halve minuut voorsprong bij elkaar. Lange tijd bleef dit verschil rond de 30 seconden schommelen. Tot vijf ronden voor het einde zich een tweede groep formeerde met daarbij Andrew en Henry,  die het gat tot minder dan 20 seconden terugbrachten. Maar verder kwamen zij niet, dus de winnaar moest uit de eerste groep komen. De drie Belgische ploegmakkers probeerden in de laatste ronde nog wat te forceren, maar de rest wilde dit niet laten gebeuren en het was de snelle Guus de Grauw die -dit keer zonder ploegmakkers- kon winnen. Hij klopte gedecideerd Jelle de Poorter en Christophe Haest. Tony Verschuuren werd 4 en Thomas Leys 5, maar werd wel BWF kampioen voor Bart Lauryssen. Andrew en Henry hadden zich geheel kapot gereden en konden alleen maar kijken hoe de andere renners van hun groep streden voor een top tien plaats. Zo eindigde Henry 11de, Andrew 12de  . Pepijn werd verdienstelijk 19de.

Op zaterdag 1 juli werd de eerste Ronde van Bredevoort gereden. Nick had zin in koers en besloot af te reizen naar de achterhoek. Om 18.30u startte het hoofdnummer van de dag. 30 renners stonden aan de start voor een race over 61 km. Met een zonnetje erbij gingen deze mannen de strijd aan op het korte, maar ook technisch parcours met veel klinkers. Het werd een zware koers waar een aantal korte ontsnappingspogingen strandden, maar waar het vele publiek een paar ronden voor het eind Bouke Gerritsma succesvol zag wegrijden. Daarachter finishte Nick in het flink uitgedunde peloton als 8e.

Nick stond als enige FCA renner aan de start van de WVAN wedstrijd in Asten – Diesdonk. Zoals altijd werd er snel gereden in de eerste rondes van de wedstrijd. Nick besloot rustig te starten na een verkoudheid om er een beetje in te komen. Halverwege de koers probeerde hij een aantal keer aan te vallen maar snel werd duidelijk dat er nog niet echt veel power aanwezig was. Na een rommelige eindfase waarin de amateurs in de 1 na laatste ronde achter de masters kwamen werd het uiteindelijk een massasprint waarin Nick een 7e plaats behaalde.

Net als vorig jaar reisde Andrew terug naar zijn geboorteland voor het Ierse Kaampioenschap voor Masters 40+. Ruim op tijd aangekomen in Wexford Town in het ‘Sunny South East’, Andrew maakte meteen een verkenningsrondje waarin hij ontdekte dat het was een pittige omloop was van 19 km en ongeveer 160 hoogtemeters per ronde. Met 6 ronden voor de boeg, het zou een slijtage slag worden. De snelheid was meteen hoog en het lukte niemand in de eerste 4 ronden meer dan 15seconden voorsprong te krijgen op het peloton. En met 116 man aan de start, het werd dringen geblazen voor een plek voorin voor iedere helling. Andrew kon zich goed voorin hanteren. Dat was maar goed ook want dat dringen leidde in de derde ronde tot een grote valpartij in het midden van het peloton waarin zeker 20 renners tegen de vlakte gingen. De hoogtemeters & kilometers begonnen helaas in de één na laatse ronde te tellen toen Andrew de eerste tekenen van kramp in zijn benen voelde. De uitdaging werd nu om de koers uit te rijden in het peloton. In de vijfde ronde ontsnapte 4 renners en die kregen een voorsprong van één minute. In de slotronde zette het peloton de achtervolging in, en helling na helling werden steeds meer renners eraf gereden. Steeds lukte het Andrew in het peloton te blijven…. tot de allerlaatste helling van de dag. De kramp schoot erin maar in de 5km run-in naar de finish werkte Andrew samen met een andere geloste renner. 3km te gaan en ze werden ingehaald door de jurywagon en de eerste neutrale service. Balen dus maar gelukkig hield het peloton zich even in, en springend van auto tot auto, Andrew bereikte de staart van wat er overgebleven was van het peloton met 2km te gaan. De break hield uiteindelijk 5 seconden van hun voorsprong over. Andrew rolde achterin het peloton over de streep, de 41e van 54 geklassificeerde finishers. Teleurgesteld, want dit was zijn grote doel voor dit seizoen en hij had er wel hard voor getraind . Maar eerlijk is eerlijk, vlakke nederlandse criteriums van 60km zijn geen ideale wedstrijd voorbereiding voor een koers als deze.

Een pittig windje en dreigende wolken voor de start voorspelde voor de renners niet veel goeds, en ja, inderdaad het werd een zware koers, maar wel op een mooi parcours. Twee keer wind van op zij en dus het risico dat als je op het lint rijdt en iemand voor je een gat moet laten vallen dat je er af ligt. Dat was voor de renners een teken om vanaf de start vol te vertrekken.

De eerste ronden waren het voornamelijk eenlingen die voor het peloton uit reden om de diverse premies mee te pakken. Tot iets voor halverwege de wedstrijd er een serieuze ontsnapping op gang kwam. Sammy Bogaert, Guus de Graauw, Sil van de Ven en Cas Graafmans bouwden gezamenlijk een mooie voorsprong op en pakten de vele premies mee. In het peloton probeerden we met diverse renners een achtervolging op gang te zetten, maar het mocht niet baten…….

De renners in het peloton begonnen twee ronden voor het einde de benen stil te houden. Vermoedelijk begon de vermoeidheid bij de renners parten te spelen, waardoor de kopgroep ineens steeds verder weg liep en ze uiteindelijk konden strijden om de overwinning. Cas Graafmans was al diverse keren als eerste over de meet gekomen en liet ook in de eindsprint zien dat hij op dit moment heel sterk is. Graafmans won, voor Van de Ven en De Graauw. Bogaert werd de eerste Belg op de vierde plaats. Philippe van Opstal was de beste van het geheel verbrokkelde peloton en werd vijfde, Henry werd twaalfde en Pepijn fietste de wedstrijd goed uit.

Na enkele jaren afwezigheid toch weer een ronde van Mierlo. Een mooi parcours en dus altijd een mooie koers. Grotendeels bleven de Masters bij elkaar met weinig afvallers ondanks de soms hoge snelheden en warm drukkend weer. Toine, Geert-Jan en Henry stonden namens FCA aan de start.  Stefan Verheijen wist een lange tijd alleen voorop te rijden. De drie FCA-ers probeerden regelmatig uit de greep van het peloton te komen, maar echt lukken wilde het niet. Tegen het eind kreeg Stefan Verheijen gezelschap van een tiental renners, waaronder Toine en Henry. De renners voelden dat dit de beslissende slag was en zo volgde er vele demarrages. Halverwege de laatste ronde lagen er vijf renners los van de rest met daarbij Toine. Henry besloot voor de finishstraat nog naar de vijf renners te sprinten en zo sloot hij net voor de finishstraat aan. Gelijk dan ook maar vanuit de bocht aan  gaan in de hoop dat hij nog derde zou worden.  Edwin Raats, de uit eindelijke winnaar en Bollen waren in tussen al aan het sprinten voor de overwinning. Helaas vloeiden de krachten uit de benen van Henry in de laatste meters en kon Stefan Verheijen verdienstelijk de derde plaats pakken. Toine eindigde op een mooie achtste plaats en Geert-Jan tweeëntwintigste.

Sander had weer z’n uitstapje naar de MTB en vandaag was dat mooi dichtbij huis en wel in Groesbeek. Daar hadden ze een supermooi rondje uitgezet van net geen 8 km met ongeveer 200hm per rondje, 2 flinke steile afdalingen (daarover later meer), kortom een pittig echt MTB rondje. Aan de start een man of 85. Meteen vanuit de start was het heuveltje op dus er waren meteen afscheidingen. Sander draaide op een 15e plek het bos in, goede start, totdat de 2e technische afdaling kwam, daar kreeg hij een lekke band, dus vervangen en na 5 minuten (niet de snelste wissel) draaide hij als laatste in koers het veld weer in. Inhalen geblazen, dit lukte hem goed. De rondetijden bleven mooi gelijk, weinig verval en een mooi wattage, dus goede benen, jammer alleen van de lekke band, maar ja, volgende keer beter! Uiteindelijk finishte hij op plek 38 algemeen en 5e bij de Masters 30+

Op de zomerse zondag namiddag togen Henry en Dik naar Elden voor de jaarlijkse wielerronde aldaar. Ditmaal aan de start samen met de elite, en dus maar kijken waar het schip zou stranden. Het tempo lag meteen hoog. Enkele groepjes pakten 15 tot twintig seconden voorsprong, maar werden steeds weer teruggepakt. Voor Henry en Dik overleven in het peloton. Met bijna honderd starters was dat peloton soms een lange sliert, en toen een renner voor Henry een gat liet vallen, was ook hij gezien, ongeveer half koers. Ook het moment dat de beslissing viel in de koers, en een groep wegreed en weg bleef. Ook een tweede groep reed nog weg. Dik kon zich goed handhaven in het peloton en soms wat opschuiven naar voren. Met uiteindelijk een gemiddelde van 43,8 was dat het ook: volgen. Uiteindelijk met een 32e plaats als notering.

Zowel Henry als Dik tevreden in de meting met de grote jongens.