Andrew en Henry hadden de weg naar Terheijden gevonden. Gingen uiteraard daar dan ook van start in het kampioenschap. Door de vele renners ontstond er een levendige wedstrijd.

In de eerste ronden waren er continu uitlooppogingen, die iedere keer werden geneutraliseerd.  In de vijfde ronde was het wel raak: een zevental renners vonden elkaar. Tjeerd Mijzen, Edwin Raats, Marcel Weber, Andre Grootveld, Stan Janssen, Rens Schalk en Henry. Dit zevental zouden dan ook het verdere koersbeeld bepalen wat betref de strijd om de overwinning, maar daar achter reed Andrew in de zevende ronde weg. Inmiddels hadden de zeven renners 40 seconden voorsprong op het peloton. Andrew reed daar mooi tussen. Een halve ronde later voegde Johan Pemen, Oud prof Erik Dekker en Jos Bogaerts zich bij Andrew met z’n vieren bleven ze uit de greep van het peloton, maar bij het zevental voegen lukt niet. Twee ronden voor het einde deed Henry met nog een kompaan een uitvalpoging. Helaas mocht dit niet lukken en zo bleef de kopgroep bij elkaar, vanuit surplace werd er gesprint naar de finish. Henry werd vijfde,  Andrew verschalkte zijn drie medevluchters en werd achtste. Edwin Raats won de koers. Johan Pemen werd als BWF licentiehouder een verdiende BWF kampioen.