Aan de start van de 2e wvan wedstrijd, die plaats vond in de Mortel, stonden voor FCA, Jeroen, Dik, Frank en Sander aan de start bij de amateurs. Op het eerste lange rechte stuk, wind pal op kop, andere stuk, vol in de rug, dus hollen en stilstaan. Na een paar rondes was er een kleine afscheiding halverwege het peloton, alleen Dik in de eerste groep, dit leek de beslissing maar toch kwam alles weer samen. Sander had het zwaar achteraan in het peloton, maar net op het moment dat hij zijn benen weer vond en naar voren schoof brak het weer en zat hij bij de 1e groep van 14 man. Deze groep hield het tot het eind waarin Sander 11e werd na een pittige finaleronde. Dik en Frank finishte in de groep daarachter, Jeroen moest jammer genoeg de strijd staken met een lekke band.

Dik, Jeroen, Joost en Nick stonden aan de start van de ronde van Heeswijk. Een mooi startveld van totaal 116 renners. Op de smalle wegen dus zaak om goed voorin te koersen. Door de wind en open stukken werd het af en toe op de kant getrokken, maar een definitieve afscheiding komt er niet. Nick koerst attent voorin. Maar pas in de finale rijdt en groepje van drie weg, gevolgd door nog een paar renners. Het peloton volgt kort daarop en strijdt voor de overige ereplaatsen. Een sprint naar de laatste bocht. Het Is zoeken naar een gaatje of kiezen door de wind naar voren te rijden. Dik en Nick blijven net steken buiten de top 20: Dik 23e, Nick 32e, Joost 56e en Jeroen 70e plek.

Er waren 5 FCA renners – Jeroen, Frank, Willy, Dik & Andrew – bij de start van de Trainingsrit in Oss afgelopen zondag. Allemaal met verschillende doelen. Andrew’s doel was gewoon om lekker in de wielen te blijven fietsen, er een lekkere training van te maken. Maar ergens tussen de startlijn en de tweede bocht was hij dat vergeten. Toen er twee renners van Stipbike wegsprongen, fietste Andrew op kousen voeten naar hun toe. Einde eerste ronde hadden een straatlengte voorsprong, vast door wat afstopwerk van FCA. In de loop van de volgende twee rondes sloten er een aantal sterke renners aan bij het drietal. En met acht man reden ze kop over kop tot een ronde of zeven voor de finish toen de voorsprong 1 minuut 50 was. Toen begonnen de aanvallen. Andrew kon maar net de wielen blijven volgen. Drie rondes te gaan en het achttal was nog samen en iedereen keek elkaar aan. Andrew probeerde het zelf maar, niet te diep gegaan, maar het duurde een ronde voordat ze hem te pakken hadden. Helaas kon Andrew de volgende aanvallen niet volgen. In de sprint met een van de Stipbike mannen moest Andrew genoegen nemen met de 8e plek. Jeroen en Dik finishde in het peloton, Willy net daarachter en Frank deed de nodige ervaring op in een klein groepje achter het peloton. Wat doelen betreft heeft Andrew volgende week beterschap beloofd.

Andrew, Dik, Frank, Sander en Willy trotseerden de kou – enkele graden onder nul – en stonden aan de start van de eerste trainingsrit van het jaar in Oss. Koud, maar wel zonovergoten. Ook nauwelijks wind, en dus ook weinig koers. Af en toe wat schermutselingen, maar niemand kwam echt weg. In de laatste ronde reed een groep van 3 alsnog weg. Daarna volgde het peloton waar Andrew, Dik en Sander zich handhaafde. Willy kon driekwart wedstrijd mee, maar moest toen de rol lossen. Frank kampte nog met naweeën van een griep en moest het peloton ook laten gaan. In de einduitslag Dik 9e, Sander 12e, Andrew 23e en Willy 32e. Dik en Sander 1e en 2e amateur. En oh ja, het was koud. Erg koud.

Na Beesel twee weken geleden, besloot Dik weer een veldrit te gaan rijden. In Boxtel dit keer. Met weer geen hoge verwachtingen. Lekker proberen te fietsen, plezier hebben, goed trainen en okee, als er dan toch een prestatie verwacht werd: niet als laatste eindigen en niet gedubbeld worden.

De start van Dik was vrij goed, maar als snel voelde hij dat de benen niet top waren. Geen macht in de benen en in de lange rechte stukken was het toch zaak een versnelling rond te trappen. Zoeken naar een eigen tempo dus, en proberen technisch zo goed mogelijk te rijden en geen fouten te maken. Dik hield een handvol renners achter zich, maar in de laatste ronde kwam het rood-wit-blauw hem voorbijgesneld. Met een 32^e plek gaat Dik de archieven in.

Seizoen 2018 is alweer achter de rug! In 2019 gaan we weer de strijd aan met 10 sterke renners. In deze serie van speedinterviews kom jij nét iets meer onze renners te weten. Vandaag spreken we Henry Schut:

Hoe ging het seizoen 2018?

Seizoen 2018 verliep goed. Ik reed dit jaar een (vrij) constant seizoen met een aantal leuke uitslagen.

Op welke prestatie ben je het meest trots?

Eigenlijk op iedere prestatie. Ik geniet van de goede momenten. Netersel waar ik 8ste werd was een mooie koers en een mooie spurt. Helaas waren er al zes man weg.

Op welke leeftijd begon je met wielrennen?

Toen ik 15/16 jaar was, kreeg ik de oude groene Mercier van mijn vader. Zo is het wielervirus langzaam gaan groeien.

Wat eet je het liefst na de wedstrijd?

Belgische friet met mayonaise en een brochette.

Wat vind je het lekkerste weer om in te trainen?

Droog weer, liefst tussen de 18 – 24 graden.

Wat is je ultieme doel voor 2019?

Op zijn tijd een leuke prijs pakken en daarbij minimaal een keer een podiumplaats.

Op 25 oktober hadden we onze Algemene Leden Vergadering. In deze herfstmaand enkele weken na het seizoen einde, een leuk samenzijn van alle leden. Uiteraard ook zaken om te bespreken. Naast de vaste agendapunten en besluiten en de updates van de verschillende commissies, ook een terugblik op het seizoen en alweer vooruitkijken naar het volgende seizoen. Sommige renners hoopten in 2018 op meer sportieve prestaties, anderen kijken met voldoening terug op het seizoen, maar ik bespeurde alweer een honger naar het nieuwe seizoen. Een van de mooie dingen is dat alle hoofdsponsors hebben verlengd. De vertrouwde FCA kleuren zullen dus ook komend jaar weer – zoveel mogelijk voorin – het peloton te zien zijn.

De mooiste koersen zijn in België. En dus togen Henry en Joost afgelopen zondag naar Deurne Diest om bij de V.W.V. te koersen. 10 ronden van 6,6 kilometer. Een rondje met onder andere een stuk vals plat wat aan het einde nog wat extra opliep.

Circa 60 man aan de start. Al snel rijdt er een kleine kopgroep weg, die gestaag bouwde aan een grote voorsprong. Voldoende groot om pas na de finish weer teruggezien te worden.

In het peloton was en hollen en heel af en toe stilstaan. Voldoende hollen om de deur achterin open te zetten. Henry was hier na 20 kilometer op het stuk vals plat de dupe van, en moest er helaas af.

Joos moest na een moeizame start even op stoom komen. Dit lukte vanaf half koers, en actief vooraan koersend kwam hij er achter dat Belgen niet houden van samenwerken, maar vooral een voor 1 proberen weg te rijden. Dus dat probeerde Joost dan ook een enkele keer, maar de snelheid lag aardig hoog en wegblijven lukte uiteindelijk niemand meer in het peloton. De spurt liet Joost lopen, maar hij was wel tevreden met de vorm voor het najaar.

Andrew en Henry stonden aan de start in het Belgische Grootlo.

Een ronde van bijna 5 km met daarbij een kermis met een paar kroegen en dan heb je een echte Belgische kermiskoers.

Vanaf de start was het gelijk een Belgische kermis bij de renners. Een man of acht reden weg en bleven ronden lang voorop.

De Belgisch en Vlaams kampioen waren nog in het peloton te vinden.

Er waren regelmatig uitval pogingen, ook van Andrew, maar die slaagden niet. Plotseling rijden de renners van een tweetal ploegen op kop. Het gat op de koplopers wordt kleiner en kleiner.

Uiteindelijk worden ze bijgehaald. Inmiddels zitten we in de finale. De Vlaams kampioen en een aantal kompanen weten toch te ontsnappen. Geen enkele renner van het peloton, die het gat dicht wil rijden. De twee FCArenners stevenen in het peloton op de laatste kilometers af. Andrew zet zich op kop en  rijdt zolang mogelijk de longen uit zijn lijf ter voorbereiding van de sprint voor Henry. Eenmaal zijn longen uit het lijf gereden, zet Henry de spurt in. Hopende op een goede overname van een andere spurter. Helaas lukte dat niet, de streep lag te ver weg en zo eindigde Henry, geheel stilgevallen, als 20^e bij de 40+ en Andrew als 21e bij de 50+.

Afgelopen zondag pakte Andrew eindelijk weer eens een podiumplaats, deze keer bij de BWF Kampioenschap in Hulten bij Tilburg. Het was een interessante parcours in Hulten met 10 goed lopende bochten op een rondje van 3km. s’Ochtends voor de 50+ mannen waaide het nog aardig en dat leidde tot veel pogingen om weg te komen. Deze waren allemaal teniet gedaan tot een rondje of zes voor het einde. Toen sprongen de twee sterkste mannen in koers weg voor de eerste bocht. In de lichte paniek  daarachter gleden de eerste twee in het peloton onderuit in de eerste bocht. Andrew kon net rechtop blijven, waarna hij met één andere naar de twee leiders sprong. Drie van de vier koplopers werkte goed samen en bouwde samen een voorsprong van zeker 30s op. De vierde mankon het maar net bijbenen. Opvallend was dat twee van de vier BWF licentie houders waren, twee (waaronder Andrew) niet. In de laatste ronde sprong de andere niet-BWF man weg. De twee BWF mannen hadden allen nog maar ogen op hun eigen kampioenschap en hielpen niet mee met de achtervolging. Met de overwinning weg, Andrew moest alles uit de kan halen om zich van de laatste podium plek te verzekeren in de sprint. Hij was zeker tevreden met zijn 3e plek na een week of zes minder presteren.