Op zondag ochtend gaan Henry en Willy op audiëntie bij de zuiderburen, naar het dorp Schriek. Dit is gelegen, even voorbij Heist op de Berg in de provincie Antwerpen. Het zou een koers zijn onder de vlag van de Vlaamse Wielrijders Vereniging 40/50 +. 75 Renners aan het vertrek, en direct de zweep er over. Een spervuur aan demarrages, waar ook Henry en Willy deel van uitmaakte. Uiteindelijk rijden na 20 km. koers een groep van 6 renners weg, helaas zonder onze renners. Er was dus nog werk aan de winkel. Na enkele verwoede pogingen moesten de heren inzien dat het terug achterhalen van de kopgroep onhaalbaar zou zijn. Dan maar focussen op de eindsprint. Eén renner weet zich in de laatste ronde nog af te scheiden van de groep. Deze wordt net niet meer achterhaald door Willy, die daarmee wel de peloton sprint wint. Henry zit enkele plaatsen achter hem, zodat de heren met een tevreden gevoel weer terug de grens over konden.

Wat een race! Afgelopen zaterdag stonden Willy, Dik en Andrew aan de start van hun eerste KNWU wedstrijd van het jaar. De gevoelens waren goed. Er was goed getraind in het winter en voorjaar en de prestaties in de trainingsritten in Oss waren zeker positief. Na zijn 3^e plek vorig jaar in de eerste editie van de Ronde van Drenthe Col du VAM, Andrew had de volgende editie al snel op zijn verlanglijstje gezet voor het 2019 seizoen. Het zou een gevecht tegen man en wind en kasseien worden, een echte voorjaarsklassieker dus. Deze koers had alles: een zenuwachtig geneutraliseerde start, kasseien stroken, waaiers, valpartijen – helaas was Dik hier ook bij betrokken en zijn groep is uit de koers gehaald toen hun achterstand boven de 3 minuten kwam – en natuurlijk de Col du VAM. Bij de eerste beklimming van de VAM, kwam Andrew bij de eerste 3 boven en er vormde een kopgroep van 5 man. Andrew was de enige M50 bij maar hij was niet hersteld van de beklimming. Bij de volgende stuk met wind van zij moest hij zich laten zakken naar de tweede groep van een man of acht. Willy zat hierachter in een grotere groep. En dit is ongeveer hoe het gebleven is tot de finish. Andrew hoefde er maar twee andere M50s in zijn groep in de gaten te houden. En in de sprint, lukte het hem die twee voor te blijven en hij kwam vierend over de streep. Dit was Andrew’s eerste KNWU overwinning en de eerste keer dat hij de bovenste trede van een podium mocht betreden sinds hij het wielrennen weer oppakte in 2015. De kers op de taart voor FCA Cycling Team kwam daarna toen Willy de sprint van de grote groep won en de derde plek bij de M50s pakte. Er restte alleen nog het zeer professionele podium ceremonie. De mannen konden er met volle teugen van genieten. Seizoen 2019 is succevol begonnen!

Hoe ging het seizoen 2018?

Ik ben tevreden over het seizoen. Ik heb me geconcentreerd op het tijdrijden en een mezelf op dat vlak verbeterd. Een 17^e plek op het NK tijdrijden misstaat niet. Verder ben ik blij dat ik verstoken ben gebleven van pech, ziekte, valpartijen, en vooral met heel veel plezier de trainings- en wedstrijdkilometers heb gemaakt.

Op welke prestatie ben je het meest trots?

Ik heb mezelf verbaasd door in de elitewedstrijd in Elden de pelotonsprint te winnen, en 9^e te worden. In een sterk bezet veld. Mijn 15^e plek op het NK deed me ook veel deugd, vooral omdat ik tijdens die wedstrijd als een beer heb afgezien. Ik heb zeker een drietal keer op het punt gestaan er afgereden te worden. Ik denk niet dat ik ooit in mijn lever dieper ben gegaan.

Op welke leeftijd begon je met wielrennen?

Voor mijn communie kreeg ik een Motobécane sportfiets. Zo werd ik een fanatieke toerfietser. Een jaar later had ik mijn eerste licentie, bij categorie 3, als 9-jarige.

Wat eet je het liefst na de wedstrijd?

Ik heb geen vaste traditie, maar zondigen mag dan wel; friet met stoofvlees en een grote klodder mayo is favoriet!

Wat vind je het lekkerste weer om in te trainen?

Ik kijk altijd uit naar de eerste mooie lentedag, en probeer het met werk zo af te stemmen dat ik dan een mooie lange duurrit kan maken. Voorkeur dus voor mooi zonnig weer. Mooiste en heroïsche prestaties worden echter behaald bij extreem hondenweer.

Wat is je ultieme doel voor 2019?

Ten eerste met hetzelfde plezier blijven fietsen. Fietsen is een goede manier om fit en gezond te blijven. Als ik door werkafspraken een dag niet kan fietsen, dan ben ik bij thuiskomst nog een uur mezelf niet. Fietsen is voor mij de ideale manier om werk af te sluiten en met een fris hoofd thuis te komen. Het is mooi om bepalend te kunnen zijn in een koers, en in een kopgroep te zitten. Bij andere wedstrijden geeft het voldoening om alles te geven om het laatste wiel van het peloton te volgen, terwijl driekwart van het startveld dat niet kan. Een bepaalde plaats kan ik daar niet opplakken. Ik wil mezelf uitdagen en alles geven.