Op een mooie Hemelvaartsdag reden we richting Volkel om Dik te gaan aanschouwen tijdens zijn deelname aan het District Kampioenschap Tijdrijden. Zo moeilijk als het was voor ons om het terrein van Vliegbasis Volkel te mogen betreden, zo zwaar was de tijdrit voor Dik geweest. Alleen genodigden mochten het terrein betreden. Geen publiek of iedere andere vorm van leven kwam door de poort, behalve wij dan. Met onze lieve en onschuldige blikken mochten we nog een kwartier wachten toch eindelijk door. Dik was al flink warm aan het trappen op de rollers bij de auto. Inrijden bleek ook al zo’n probleem te zijn op de basis. Voor de start werden nog even de fietsen gecheckt en daar vertrok Dik voor misschien wel de zwaarste 12 km van zijn wielercarriére. Met een gemiddelde van ruim 42 km/h kwam hij met totale verzuring in de benen over de streep. Hij vroeg zichzelf nog heel even af wat hem bezielde om zich hiervoor in te schrijven. Ondanks dat vonden wij dat Dik een knappe prestatie neer had gezet, op dat grote open terrein in Volkel waar de wind volop parten speelde. Hij eindigde op een 16e plaats.