Willy, Andrew en Henry vlogen vanaf de start samen met de andere renners er volop in.

In de eerste rondes waren het Johan Pemen en Rens Schalk die het peloton probeerden te verrassen, maar dat was te vroeg daar iedereen nog te fris was. Voor enkele andere renners was dit toch het moment om zich van voren te tonen; Edwin Raats, Andrew en Marcel Weber hadden elkaar gevonden.

Toch kwam het peloton nog even terug, waarna Andrew het gat liet vallen voor zijn ploegmaat Henry, en gevlogen waren de mannen. Het was duidelijk, deze drie gingen het uitmaken, wie de winnaar zou worden.

Half koers maakte een groep van acht renners zich los uit het peloton, waaronder oud-prof Nico Verhoeven, maar ook Willy en Andrew,  dat was dan echt voor de vierde plaats. Na drie demarrages slaagde Raats er in om zich los te rijden van zijn twee medevluchters (Marcel en Henry). Hij dubbelde het peloton en reed vervolgens onbedreigd naar de overwinning. Voor Marcel werd het nog even spannend. In de voorlaatste ronde reed hij lek, maar hij redde het nog net om voor de aanstormende groep van acht renners te blijven. Het peloton was toen al thuis en bijna gewassen. Henry werd tweede. Andrew vijfde. Hij reed met nog een kompaan weg uit de groep van acht. Willy spurtte naar de zevende plaats. Oud-prof Nico Verhoeven werd achtste.