Mooi breed asfalt parcours in Woerden. Een mooi startveld. Mooie temperatuur, wel behoorlijk wat wind; voornamelijk of op kop of in de rug, vooral op het stuk na de laatste bocht, gevolgd door een korte finishstrook. Het peloton bleef lang bij elkaar. Enkele korte ontsnappingspogingen werden snel teniet gedaan. Redelijk nerveus. Dik kon zich goed voorin handhaven. Drie man waren in de laatste ronde licht afgescheiden, Dik zat in het stuk naar de laatste bocht op de tweede rij, en sprintte als 9^e van het peloton, 12^e overall over de finish.

Als seizoensopener stond voor Joost de tijdrit in Almere op het programma. Een heel evenement waar heel tijdrijdend Nederland op af lijkt te komen. Voldoende keuze in leeftijdsklassen en afstanden, met als rode draad “de dijk”: 7 km heen, 7 km terug. Joost koos voor de 28 km, dus 2x op en neer.
Lange intro, kort verhaal: op niveau gereden, niets meer, niets minder. Het blijft een specialisme waar specifieke trainingen, materiaal en de aero houding een belangrijke rol spelen. Voor Joost een gemiddelde uitslag, en een prima basis om het seizoen mee te starten.

Een peloton van 100 renners aan de start van de Omloop van de Lichtmis. De organiserende vereniging de Hanzerenners had een nieuw parcours uitgetekend vlakbij wegrestaurant De Lichtmis langs de A28, even boven Zwolle. Smalle wegen, maar ook weinig wind. Wel enkele stukken koersen op het kantje, maar onvoldoende om het peloton helemaal uit elkaar te slaan.

Dik handhaafde zich goed voorin. In de laatste ronde reden drie renners weg. Het peloton zat er vlak achter. In de laatste kilometers zat Dik goed in vierde positie, maar de renner voor hem hield de bocht niet goed. Ineens zat Dik in aanloop naar de sprint in ongeveer 20^e positie en opgesloten. In het laatste rechte eind van ongeveer 500 meter was het wind tegen. Dik kon vanuit een soort tweede golf alsnog enkele renners voorbijsteken en eindigde zo voor hem toch nog verrasssende top 10 plek: als 9^e.

Gure omstandigheden in Elst. Maartse buien en harde wind. Jeroen aan de start bij het A-peloton. Het viel snel in verschillende groepen uiteen. Jeroen reed lekker mee in een waaiertje, maar na nog weer een felle bui is hij zeiknat afgestapt. Zijn groepje viel helemaal uit elkaar.

Ook bij het B-peloton viel het peloton meteen in waaiers uiteen. Dik zat aanvankelijk in de tweede waaier, maar kon de sprong naar de kopgroep maken. Met een man of elf draaiden ze rond en namen een beslissende voorsprong.
In de op één na laatste ronde werd de groep ingehaald door de kopgroep van de A. De jurywagen sommeerde renners niet om aan te sluiten, maar enkele renners zaten toch mee. Dik moest in zijn eentje weer een gat dichtrijden, en sloot net aan voordat het weer op het kantje ging. Een sprint van een uitgedunde kopgroep en stervende zwanen. Dik klasseerde zich –
koud en verkleumd – als vijfde.

Foto’s: Diederik Mittendorp

Op 16 maart heeft Hans van Brakel deelgenomen aan de Desafío La Titanica op Gran Canaria, Het parcours bestond uit 4 klim tijdsegementen en 143 km met 3600 hoogtemeters . Goed georganiseerd met een deelnemers veld van circa 500 man en vrouw. Na een geneutraliseerde start werd bij de eerste klim het deelnemersveld los gelaten. Hans kon aansluiten bij de kopgroep in de eerste klim en en na de klim was er een groep van 40 man vol gas op weg naar de 2e klim . De aansluiting gemaakt en op de laatste klim de verschrikkelijke vallei van de tranen 22 km klimmen met stukken van 20 % viel de groep uit elkaar. Uiteindelijk toch redelijk boven gekomen en als toetje 40 kilometer dalen.
Helaas heeft Hans niet gewacht op de uitslag, eerste podium gemist dit jaar. uiteindelijk 2e plaats in leeftijd categorie en 51 overal.

Op zaterdag reed Jeroen de baantrainingswedstrijd op de Herungerberg in Venlo. De eerste koers voor Jeroen. Het was pittig en wennen aan de tempowisselingen. Er stond best wel wat wind, waardoor het steeds in  stukken en brokken werd gereden en dan weer samen kwam. Daardoor bleef een man of 20 over. Jeroen sprintte in de finale niet mee.

Op zondag stond Andrew aan de start van de eerste trainingswedstrijd van de BWF in Breda Moleneind. Andrew reed lekker en zat goed voorin met een ronde te gaan maar durfde de sprint niet aan. Een peloton finish voor Andrew dus, 25^e in de uitslag.

Dik reed de trainingswedstrijd in het kader van de competitie Midden Nederland in Amersfoort. Een levendige koers met geregeld uitvalspogingen. Dik was even weg in een mooi groepje van vijf, maar werd teruggegrepen. In de finale reed een grotere groep weg. Dik zat er ditmaal niet bij, maar ook deze keer kwam het peloton weer samen. In de laatste 3 rondes bleef Dik bij de eerste 5 rijden. Hij kwam als vierde door de laatste bocht en trok de sprint vroeg aan. Dik hield het vol tot aan de streep en pakte zo een mooie overwinning!

de voorjaarscompetitie van District Midden kreeg een vervolg op het clubparcours van De Batauwers in Tiel. Het bleef droog, maar de koers werd ontsierd door een valpartij waardoor de ambulance op het pacours moest komen. De wedstrijd werd geneutraliseerd. Na enkele rondes rustig aan gedaan te hebben, werd in de finale hard gereden. in de slotronde reed één renner weg. Dik sprintte vooraan mee en pakte een mooie derde plek.

Voor het eerst dit jaar voor Dik weer een rugnummer opspelden. Hij stond aan de start van de trainingswedstrijd op het clubparcours van de Valleirenners in Veenendaal. Mooi asfalt, wat wel niet snel droog was. Dus ondanks dat de regen was gestopt, nog nat en koud door het opspattend water. Een koers met enkele ontsnappingspogingen en af en toe werd het tempo hoog opgevoerd. Even wennen voor Dik, maar hij kon zich goed vooraan handhaven. Zo ook in de finale, waarin hij als zevende naar de finish sprintte.

Dik stond met een zestigtal andere masters aan de start van de nationale veldrit in Amersfoort. Een goed bollend en mooi bosrondje. Slechts korte looppassages bij de balken en bij een kort klimmetje. Verder draaien en keren, een paar snelle stukken rechtuit en een carrousel. Dik op de derde startrij. Hij kon een paar plaatsjes opschuiven op het eerste rechte eind om daarna het smalle bosstuk in te duiken. Dik lag in de eerste ronde op een twintigste plek, reed even als zeventiende en kwam in het tweede deel van de wedstrijd in een groepje van vijf terecht. Dik kon zijn wagonnetje aanhangen, maar er in de laatste ronde niet meer overheen. Het was genoeg voor de twintigste plek.

Foto’s: Margo de Wit

In het Hamburgse Volkspark – in de schaduw van het HSV stadion – werd het WK cyclocross voor masters georganiseerd. Dik had zich ingeschreven. Voor de categorie 45-49 jarigen start op zaterdag 2 december om 14.30 uur. Op vrijdag de verkenning. Een bevroren ondergrond, een smal paadje losgereden, daarnaast verraderlijk glad.

In de nacht viel er nog wat sneeuw bij. De eerdere categorieën reden echter het parcours goed in. De ordergrond iets vetter, maar op plekken ook nog verraderlijk glad. De temperatuur bleef overdag rond het vriespunt.

Dik had startplek 46 geloot. Hij kwam goed uit de startblokken en reed in de eerste ronde naar de 28^e plek. Na de trappen en de brug viel Dik echter in de gladde bocht. Een renner of tien kwam hem voorbij. Remgreep weer rechtslaan, pijn aan het scheenbeen verbijten en weer door. Dik reed op de 38^e plek. Moest nog paar renners voorbij laten gaan, maar kwam goed in het ritme en passeerde weer wat renners.

In totaal zouden 7 rondes gereden moeten worden. Bij het vervolledigen van de 4^e ronde stond ineens een UCI commissaris op de finishlijn. De handen maakten een stopteken, een rode val werd gezwaaid. Een tent op het middenterrein had vlam gevat. Op het parcours kwam een brandweerauto aangereden.

Een bizar slot van de wedstrijd. Dik werd als 36^e gekwalificeerd.

Foto: Michael Richter, helmuts-fahrrad-seiten.de/Kaben foto