Amateurs: Met een mooi windje op het parcours voorspelde het een mooie koers te worden in Deurne (Zeilberg), nummer 9 van de WVAN competitie. Bij de amateurs stonden Nick en Sander aan het vertrek. Na een halve ronde “toeren” vond Sander het wel genoeg en gooide wat hout op het vuur. Vanaf toen is het ook niet meer stilgevallen, na 2 rondes was meer dan de helft van het peloton er al af. Nick en Sander konden zich goed bij de eerste 17 handhaven. Ze probeerde nog af en toe weg te springen, net zoals vele anderen, maar niemand kreeg de ruimte. Het is dit jaar allemaal aan elkaar gewaagd, de top is vrij breed. Na een hectische, snelle, zware laatste ronde, waar het toch nog een beetje uit elkaar viel, reed Sander naar een 9e plek en Nick naar een 14e.

Masters: Vanaf de eerste ronde werd het tempo door de masters flink de hoogte ingegooid. In combinatie met de wind, lag binnen drie ronden alles uit elkaar.
Een kopgroep van 7 man met Henry daarin aanwezig en daarachter nog een aantal groepen met daarin Willy en Antoinne vertegenwoordigd.
De kopgroep van zeven man werd door de flinke tempowisselingen gereduceerd naar zes en zo leek het dat deze zes zouden gaan strijden om de overwinning.
Twee ronden voor het einde werden plotseling de zes koplopers ingehaald door de groep van Willy en Antoine. Hierdoor ontstond er een chaos, waarvan vier man profiteerden. Helaas geen FCA renner bij aanwezig wat zeker tot de mogelijkheden behoorde in deze harde finale. De snelste man van de vier koplopers was (zelfs tot zijn eigen verbazing) de Franstalige Belg Benoît Huge uit Estinnes-au-Mont. De Belg Eric Maillard zat in zijn wiel en Stan Janssen werd derde. Stefan van Hoof werd vierde. Henry won de spurt van de geheel uit elkaar gereden groep. Willy werd achtste en Antoine elfde.