De dag van het najaar!! Ik (Sander) had in het najaar geen wegwedstrijd meer gereden, drukke weekenden en geen risico willen nemen wegens onderbezetting op het werk (werk gaat nu eenmaal voor) maar had me wel ingeschreven voor de Bart Brentjens Challenge (ook wel BBC genoemd), dit is tevens het NK Marathon, 110km. Eèn keer eerder had ik hier aan deelgenomen, in 2013, deze wedstrijd duurde toen niet heel lang voor me, vanwege een kapotte buitenband na 10 km, dan is het over hè.
Nu niets aan het toeval over gelaten, extra stevige banden, stickers mee voor in de binnenkant van de buitenband, een paar keer getraind in het bos en een paar lange tochten gemaakt op de race, dus ze konden mij niets maken 😉
Piep, piep, piep, de wekker om 5.30, spullen lagen klaar, hup, in de auto en even paps en mams ophalen, mijn trouwe supporters! 8.00 daar, startnummer ophalen, nummertje 103! Voor het eerst van dit najaar ging de thermometer knipperen in de auto, dat betekent 3 graden, best frisjes, maar ja, hoort erbij.
Even een beetje warmfietsen en om 9.50 in mijn startvak (masters 30+) klaar gaan staan. Het startvak voor ons waren de elite renners met alle toppers uit de MTB wereld en ook enkele wegrenners, Bram Tankink, Bert-Jan Lindeman, Jasper Ockeloen, Thijs Zonneveld en ga zo maar door. Oprijden naar de start en dan sta je toch kort achter die mannen, kicken!! 10.00: KNAL, en weg zijn we, wat een start hebben die mannen, eerste 5 km waren verhard en de start deed niets onder voor een wegwedstrijd, ontzettend hard, wie weet nog harder. Toen het veld in en vanaf dan is het nog meer afzien, je ritme vinden op een steile klim na zo`n snelle start. Dat viel tegen, ik kwam er niet echt in, vooral ook technisch, wat dalen die jongens hard zeg, niet normaal!! Klimmend ging het nog best goed, maar dan verlies je weer het groepje in de afdaling. En eten dan, pfff, niet eens tijd voor, je hartslag is de hele tijd zo hoog, je krijgt er gewoon niets in, gelletjes dan maar, die glijden er wel in en drinken, dat lukt ook nog wel.
Dus het was een dag gruwelijk afzien maar oh, wat heb ik genoten. Dit is zo`n gave discipline, het indelen, kapot gaan, hopen dat je materiaal het houdt en nog meer kapot gaan, maar wat is dat heerlijk! En wat is dat MTB wereldje een leuke wereld, gaat super met elkaar om, respect voor elkaar, niet mopperen als je de klim niet haalt en van de fiets moet, gewoon zoals het hoort te zijn. Begrijp me niet verkeerd, wielrennen vind ik ook supergaaf, maar soms mis ik dit respect naar elkaar wel eens. Ik denk dat het voor alle wielrenners weleens goed is om zo`n wedstrijd mee te maken! En ook al ga je helemaal kapot en resulteert dit niet in een superpositie, je hebt echt ontzettend genoten!!
Uiteindelijk werd ik 26e in mijn categorie, tevreden, al had ik gehoopt op een tijd van 4.40 uur, het werd 4.55 uur. Afstand 110km, 23.1 km/u gem., 1971 hoogtemeters, gem. hartslag 172, max 189.
Zeker voor herhaling vatbaar!!!!