Bladel

Vier FCA renners (van ongekende klasse) stonden aan de start bij de ronde van Bladel. De FCA renners mochten na de tijdrit van de junioren starten. Tjonge jonge, wat hebben die junioren een materiaal. Te denken valt aan de prachtige tijdrit fietsen, maar ook aan die vele schitterende campers die er staan te pronken. Puur naar het materiaal kijkend moet je de conclusie trekken dat het (toch) goed komt met de jeugd en dus het Nederlandse wielrennen. De vier FCArenners gingen super gemotiveerd van start. Je weet maar nooit misschien krijgen we ook nog wel een contract aangeboden van een Nederlandse profploeg. Ach, een buitenlandse ploeg is ook prima. Als er maar een camper bij afgedongen kan worden. Na de koers blijkt Ferry de beste sollicitatie te hebben gedaan (5de). Hans heeft als wegkapitein en als knecht zijn stempel gedrukt op de koers. Maarten en Henry werden resp. 17e en 18e in de sprint, dankzij het knechten werk van Hans. Misschien moet Ferry tijdens zijn contract besprekingen eisen dat zijn ploegmaats ook worden opgenomen in de ploeg???!!!!

Ronde van Herwijnen

Zaterdag 26 juni een prachtige zonnige koersdag voor de organisatie van Herwijnen. Met ruim 90 deelnemers aan de start en een draaimolen langs de kant is het een echte kermiskoers.

Ondanks de warmte wordt er vanaf de start door de renners flink ingevlogen. Verschillende renners ondernemen een vluchtpoging, maar het peloton haalt ze telkens weer terug. Op het moment dat het peloton denkt dat het een massaspurt gaat worden knijpen er toch twee renners tussenuit. Het peloton mag in de laatste ronde gaan strijden om plaats drie. In de laatste honderden meters gaat Marcel Alma samen met Jochem van der Doelen ervan door. Jochem weet Marcel op de streep te kloppen. Henry werd uiteindelijk elfde.

Ronde van Wichmond

Vol goede moed zijn we met z’n allen (mijn FCA Scott fiets, FCA fietstas met wieltjes en moi (=ikke)) naar de achter hoek gestoven. Wichmond is een leuk dorpje met daarom heen wat bossen en weilanden. Het parcours 2,5 kilometer lang, bleek gelegen te zijn in de eerder genoemde natuurverschijnselen met daarbij als “extraatje” de wind. Kortom allemaal ingredienten voor een echte koers.

Vanaf het begin werd er behoorlijk doorgereden. Het kon dan ook niet anders, dat er uiteindelijk halverwege de koers een vier koppige groep definitief weg zou rijden. Het (uitgedunde) peloton mocht in de laatste ronde gaan strijden om de vijfde plaats. Nadat de stof wolken van de sprint waren weggetrokken, bleek ik met een negende plaats naar huis te mogen gaan.

Tot in Deurne